Tag archieven: hacken

De transpersoonlijke ‘cloud’.

De onthullingen van Snowden over de spionage praktijken van de NSA hebben ons nog weer eens met de neus gedrukt op het feit dat de informatie op internet in feite openbaar is, want toegankelijk voor iedere regering en deskundige hacker. Mij  persoonlijk kan het niet zoveel schelen, tot op de dag dat ik ten onrechte beschuldigd zal worden van een misdaad die ik een feite niet heb begaan. Ik heb namelijk niets te verbergen, behalve uiteraard die handelingen die ik niet verricht heb. Als die echter niettemin toch geopenbaard worden dan is daar verder weinig aan te doen, behalve een rechtszaak die tot mijn dood zal voortduren, en waarin de kans niet uitgesloten moet worden geacht dat ik postuum alsnog wordt vrijgesproken. Overigns is het een van de overwegingen waarom ik mijn persoonljke gegevens toch maar niet opsla in de cloud.

Maar ik zit met een ander probleem. Daarvoor eerst een kleine uitweiding. Aangetoond is dat onze hersenen veruit onvoldoende capaciteit hebben om al onze herinneringen (inclusief de bijbehorende beelden en emoties) te kunnen bevatten. Maar waar zijn zij dan opgeslagen? Sommige onderzoekers stellen dat het lichaam in zijn totaliteit de opslag is, maar daar is weinig bewijs voor en het  lijkt me ook niet erg waarschijnlijk – en overigens geloof ik dat de capaciteit dan nog onvoldoende is, aannemende dat alle geheugeninhoud niet systematisch over alle lichaamscellen verdeeld is. Waarschijnlijker lijkt het me dat ons bewustzijn is opgeslagen in een soort geestelijke of transcendente ‘cloud’ die zich niet als materie maar als een soort informatieveld in, maar vooral ook buiten ons lichaam bevindt. Dat komt dus zeer dicht bij het begrip noösfeer, waarover Vladimir Vernadski als eerste gepubliceerd heeft, en dat bekend is geworden door het werk van Teilhard de Chardin.

Als dat zo is heeft dat een paar interessante en verreikende consequenties. In de eerste plaats betekent het dat als ons lichaam sterft, dat niet noodzakelijkerwijs betekent dat ons bewustzijn ook sterft. Dit komt overeen met de bevindingen van Pim van Lommel aangaande bijna doodservaringen (BDE), waarbij is aangetoond dat het bewustzijn nog kan voortgaan terwijl de hersenactiviteit is gestopt. In de tweede plaats betekent het dat we niet onze hersenenen zijn, maar dat de hersenen meer kunnen worden gezien als een radio-ontvanger die informatie van elders doorgeeft. (Hoe zo geen vrije wil?). Ten derde betekent het dat deze ‘cloud’ in principe voor iedereen toegankelijk is. Je kunt er vergif op innemen dat er een tijd komt waarin we net zo makkelijk toegang kunnen verkrijgen tot elkaars bewustzijn, als nu tot elkaars gegevens op internet – waarschijnlijk veel makkelijker.

Dat zal  dan de realisering zijn van de werkelijke globalisering, de werkelijke eenheid, de evolutie van Gaia naar een hoger niveau van bewustzijn. Ik kan absoluut niet overzien wat dat betekent.  Wat het in elk geval zal betekenen is dat ik geen geheimen meer kan hebben, voor niemand, zelf niet als ik dood ben. En of ik dat nou zo leuk vind . . . ;(

 

Gehacketak. . .

Mijn Twitter account is dezer dagen twee keer achter elkaar gehacked. Ook de Twitter account van de Hope Flowers School was gehacked. En ondanks een spamfilter (dat niet zo sterk is dat ik de email die ik wel wil ontvangen  niet meer kan ontvangen) krijg ik voortdurend spam, met name schijnmailtjes van mijn bank die me vragen gegevens op te sturen (Phishing).  Een ander voorbeeld zijn brieven met zielige familiegeschiedenissen of schijnbare zakenpartners, die je vragen een erfenis vrij te maken of met ze in zee te gaan, met miljoenenwinsten in het vooruitzicht. Dat is allemaal uitermate vervelend, al betekent het niets in het licht van de Eeuwigheid.

Maar wat ik me afvraag, wat of wie zit daar nou achter? Van phishing en de verkapte zakelijke voorstellen kan ik me nog voorstellen dat het gedaan wordt, het is gewoon een poging tot diefstal, en kan, indien je er op in zou gaan, de afzender veel geld opleveren. Bij het hacken van mijn Twitter accounts kan ik me echter niets voorstellen. Het wordt gedaan met behulp van automatische programma’s, en levert voor zover ik kan nagaan geen geld op, alleen ergernis bij de betrokkenen. Wat bezielt iemand om dat uit te denken? Misschien plezier in sabotage en het wekken van ergernis (dat zou dus een vorm van sadisme zijn) – ik ben psycholoog maar op dit soort vragen heb ik geen antwoord.

Ik twitter en gebruik Facebook met een doel: mijn inzichten kenbaar te maken aan een groter publiek. Dit blog heeft trouwens een soortgelijke functie. Waarom doe ik dat? Omdat ik uit ervaring weet dat mensen met mijn inzichten hun voordeel kunnen doen. Dat hebben ze me vaak laten weten. En ook omdat ik vind dat wij ouderen in deze samenleving onze stem moeten laten horen. En tenslotte verbeeld ik me, dat ik met mijn inzichten kan bijdragen, als het maar een heel klein beetje, aan een  meer waardige wereld. Daarom heb ik ook mijn boek geschreven: Voor niets gaat de zon op – een blauwdruk voor een waardige wereld.

Al die spam, en vooral het hacken van mijn accounts maakt dit werk lastiger. Daarom beschjouw ik het werk van hackers en spamverstuurders niet als iets onschuldigs. Het is een uitvloeisel van het kwaad dat in ons allen aanwezig is, maar dat de meesten van ons in onschadelijke banen weten te leiden. Misschien ligt daarin dan ook de functie van hacken en spammen: het brengt het kwaad tot aan je drempel. zodat je ervan kunt leren, en het kan herkennen in jezelf waardoor je je kunt ontwikkelen tot een gelouterd, weerbaarder en wijzer mens. Een mooie gedachte – maar echt weten doe ik het natuurlijk niet.