Tag archieven: Israël

Licht in de duisternis – een unieke avond op 18 november.

Een avond met Ibrahim Issa, directeur van de Hope Flowers School in Bethlehem.

Een van de naarste conflicten in onze wereld is het conflict tussen de staat Israël en zijn Palestijnse buren. Een conflict dat de verhoudingen in de wereld negatief beïnvloedt, tot ver buiten de grenzen van Israël en Palestina.

Maar er is altijd licht in de duisternis. Op de Westoever, in Bethlehem, werkt nu al jaren de Hope Flowers School tegen de verdrukking in. Naast uitstekend gewoon basisschool onderwijs geeft deze school vredesonderwijs, gericht op verdraagzaamheid en het in harmonie naast elkaar leven van Israëliërs en Palestijnen.

De directeur van de school, Ibrahim Issa, een moedige en inspirerende man, komt  naar Nederland om een lezing te geven over de school, hun successen, en de onvoorstelbare moeilijkheden waarmee de school te kampen heeft. Erik van Praag, die de avond zal leiden, zal daarnaast enige achtergrond informatie geven over het conflict. Ex-premier Dries van Agt, voorzitter van The Rights Forum zal de volkenrechtelijke aspecten belichten. Met elkaar, sprekers en publiek, zullen we in gesprek gaan over hoe we onze bescheiden bijdrage, materieel of anderszins,  kunnen leveren aan het floreren van de Hope Flowers School en zodoende aan een perspectief op vrede, recht doend aan beide partijen in het conflict.

We (het bestuur van de organiserende stichting, Stichting Ontwikkeling Mondiaal Leiderschap) willen je dringend vragen om daar aanwezig te zijn. Allen al jouw aanwezigheid is een steun in de rug voor Ibrahim en zijn mensen. Er zijn maar weinig mogelijkheden om zo effectief en zo direct iets voor een betere wereld te kunnen betekenen.

De bijeenkomst vindt plaats op 18 november, 20 uur,  in De Roos (P.C.Hooftzaal), P.C. Hooftstraat 183 in Amsterdam. De zaal is open vanaf half acht. Deelname is gratis. Je  kunt De Roos bereiken met tramlijnen 2, 5 , 3 en 12, halte Van Baerlestraat. De dichtstbijzijnde parkeergarage bevindt zich op het Museumplein (ingang Van Baerlestraat).

Meer informatie over de Hope Flowers School kun je vinden op https://www.facebook.com/HopeFlowersSchool en https://www.hopeflowersschool.org. Als je mij wilt zien en horen over de Hope Flowers School kun je gaan naar https://www.youtube.com/watch?v=oa3bB8nRRJY (NB: er zijn drie filmpjes)

In verband met de beperkte capaciteit van de zaal verzoeken wij je je te voren als deelnemer aan te melden op officemanager@theedge.nu. Je bent dan verzekerd van een plaats. Maar als het niet helemaal vol is ben je ook zonder aanmelding welkom. Deelname is overigens gratis.

We hopen je in grote getale te kunnen begroeten.

 

 

Geen twee staten oplossing meer in Palestina.

Het Nederlandse parlement kent 11 partijen. Dat is bijna onwerkbaar veel. Maar het Israëlische parlement overtreft ons nog; het kent 12 partijen. Maar de situatie is daar in feite nog ingewikkelder, omdat er meer middelgrote partijen zijn. Bij ons zijn er nog ten minste twee grote partijen (41 en 38 zetels), in Israël is er maar een ‘grote’ (31 zetels), en dat zijn er eigenlijk twee, die als lijstverbinding zijn samengevoegd. De eestvolgende partij heeft 19 zetels, de daarop volgende 15, en zo voorts.

Door de oppositie werden de uitkomst van de verkiezingen met verbazing en zelfs een zekere mate van opluchting ontvangen. De partijen van de regering Netanyahu en het nieuwe ‘Joods Huis’ tezamen (rechts, plus ultra-orthodox) zijn immers hun meerderheid kwijt – zij vallen terug van 65 op 60 zetels, precies de helft van het totaal. Als je het ultra-rechtse Joods Huis, dat niet in de regering zat, niet meetelt, zijn er zelfs maar 49 zetels over.

Ik begrijp niet waar die opluchting vandaan komt. Het rechtse blok is intern namelijk nog veel rechtser geworden, onder andere door die nieuwe partij: Joods Huis, 11 zetels (vergelijk de republikeinen in de VS). En er is nog een nieuwe partij, ‘Er is een toekomst’, die 19 zetels heeft gehaald, en op het gebied van het Israëlisch-Palestijnse vraagstuk even rechts is als Netanyahu. Alleen op sociaal-economisch gebied lijkt deze partij iets gematigder. Hieruit kan je afleiden dat het Israëlisch-Palestijns conflict bij de oppositie niet leeft, behalve bij Meretz en misschien ‘De Beweging’  (samen 12 zetels), en ik neem aan de Arabische partijen (tezamen 12 zetels, verdeeld over drie partijen).  Het is ook interessant om vast te stellen dat de centrum-linkse oppositie deze laatste partijen nooit meetelt als ze het hebben over hoeveel zetels ze samen hebben in het parlement.

Als ik het had over het Israëlisch-Palestijnse conflict, dan placht ik altijd zorgvuldig onderscheid te maken tussen de Israëlische politiek en de Israëlische bevolking. Deze laatste heeft nu echter in meerderheid tegen elke vorm van vrede gekozen (79 zetels, dat is twee derde). Als je aanneemt dat onder de niet stemmers (33 %) de verhouding ongeveer gelijk ligt (dat lijkt me eerlijk gezegd nog een optimistische veronderstelling), dan is nu twee derde van de bevolking niet geïnteresseerd in een redelijke regeling met de Palestijnen. Ik moet nu vast stellen dat het onderscheid tussen de regering, het parlement en de Israëlische bevolking niet langer gemaakt hoeft te worden. Israël is in meerderheid tegen iedere vorm van vrede, punt. Slechts enkele vredesgroepen voeren in de marge een uitzichtsloze strijd.

In mijn boek had ik al een jaar geleden gezegd dat naar mijn menig de tijd voor een twee staten oplossing voorbij is. Dat lijkt me nu wel zeker. Wat dat betekent voor het voortbestaan van Israël is minder duidelijk. Het kan in elk geval niet voortbestaan als een relatief welvarende, half democratische rechtsstaat (mijn boek geeft een aantal scenario’s). Het huidige Israël heeft voor zijn ondergang gekozen. Triest.

Playing stupid. . .

Wat zou het toch heerlijk zijn als al die mensen, die een mening hebben over het conflict tussen Israël en de Palestijnen, zich eerst eens op de hoogte zouden tellen wat er nu precies de afgelopen decennia tussen die volken gebeurd is. Ik denk dat een ochtendje studeren op internet eigenlijk wel voldoende is om een idee te krijgen. Het zou de communicatie over dit conflict wel zeer ten goede komen.

Neem bijvoorbeeld nu weer rondom het conflict in Gaza – dat is de schuld van Israël, dat is de schuld van Hamas, en iedereen opinieert er maar op los. Kijk nou gewoon eens naar wat er gaande is zou ik zeggen. Wat dat betreft was Van Agt op onze logebijeenkomst vorige week maandag een verademing.

Het ergste zijn de politici. Clinton heeft destijds een unieke kans op vrede verprutst, naar ik vermoed omdat hij gewoon niet op de hoogte was. Tja, en wat te zeggen van onze eigen politici. Even had ik hoop op Timmermans, maar hij heeft in de korte tijd dat hij nu minister is al kans gezien een blunder te begaan door in het Gaza conflict vierkant partij te kiezen voor Israël. Terwijl het in dit geval toch echt heel duidelijk is dat beide partijen een aandeel hebben in de ontstane situatie. En nog een blunder: door zich te verzetten tegen de stap van Abbas om een erkenning als staat te kijgen door de Verenigde Naties. Terwijl dat toch echt in de lijn ligt van alle resoluties en besluiten die door de VN zijn aangenomen. Maar ja, het volkenrecht, wat doet het er toe?

Gemiste kansen. Jammer, jammer. . .

 

Onheil in het Heilige Land.

Er is veel te schrijven, en ik ben jullie nog een blog schuldig over economische groei, maar eerst even iets anders.

Gisteravond hield de heer Van Agt, op mijn uitnodiging, een lezing in onze loge onder bovenstaande titel. Een lezing waarin hij onder andere liet zien dat Israël sinds 1948 consequent het bestaande volkenrecht aan zijn laars heeft gelapt. Uitspraken van het hooggerechtshof in Den Haag en van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties legt het consequent naast zich neer. Ook houdt het zich niet aan de Geneefse Conventies.

Het kan dit straffeloos doen omdat de Verenigde Staten en Europa hier niet tegen optreden. Ze zouden dat heel makkelijk kunnen doen, Amerika door financiële steun en wapenlveranties aan Israël te onthouden, en Europa door het associatieverdrag met Israël op te schorten, omdat Israël zich niet houdt aan artikel 2 van dat verdrag (dat gaat over de mensenrechten). Dat laatste zou Israël enorme schade berokkenen, omdat Europa twee derde afneemt van de Israëlische uitvoer. Waarom treden deze landen niet op?  Wat betreft Amerika valt te wijzen op de krachtige Joodse lobby, die elke president denkt nodig te hebben voor zijn herverkiezing of de verkiezing van een opvolger uit zijn eigen partij. Maar belangrijker lijken me nog de commerciële belangen, onder meer van de wapenindustrie.

Wat betreft Europa spelen commerciële belangen zeker ook een rol, maar er speelt meer mee. Van Agt noemde gisteren een paar factoren: schuldgevoel over de holocaust en onze passiviteit tijdens de 2e wereldoorlog, van Calvinistische zijde: een bijbels funderen van de missie van Israël, het slaafse volgen van Amerika, en zo meer. Nederland heeft wat dat betreft een opvallende rol. Het is er tijdens de ministerschappen van Verhagen en Rosenthal in geslaagd om elk initiatief in Europa, dat tot enige actie zou hebben kunnen leiden, te torpederen.

Ondertussen is de toestand op de Westoever zo rampzalig geworden (mede omdat Israël alle invoerrechten heft en int, en beperkingen oplegt op het gebied van export, transport van goederen en personen, en het innen van belastingen) dat de Palestijnse president Abbas een wanhoopspoging doet: hij heeft de status van staat zonder land aangevraagd bij de Verenigde Naties. Als hij die status heeft kan hij namelijk Israël voor het International Hof van Justitie dagen. Dit is geen agendapunt voor de Veiligheidsraad, maar wordt beslist in de Algemene Vergadering. Het kan dus niet door een veto worden tegengehouden en de aanvraag zal waarschijnlijk worden gehonoreerd. De Verenigde Staten hebben aangekondigd dat ze in dat geval alle steun aan de Palestijnen stop zullen zetten. Dat is misschien nog niet eens zo verkeerd, omdat dam de ellende zo hoog oploopt, dat er wel wat MOET gebeuren.

Ik ben benieuwd wat de koers van onze nieuwe minister van buitenlandse zaken zal zijn.

 

Arm Israël

In De Brug van deze maand staat een voorpublicatie uit het boek Blessuretijd van Ed van Thijn, die gaat over Israël. Hij beschrijft daarin hoe hij als Jood worstelt met zijn  houding tegenover Israël. Hij ziet hoe Israël zichzelf ten gronde richt, en dat heeft maar ten dele te maken met het conflict met de Palestijnen. Wat werkelijk bedreigend is de ontwikkeling binnen Israël zelf: toenemende disrciminatie van de Arabieren, een exponentieel groeiende orthodoxe bevolkingsgroep die van Israël een religieze staat will maken (zoals Iran bij de Arabieren!), en steeds maar weer kolonisten die illegale nederzettingen bouwen op de Westoever, wat door de rechtse regering getolereerd wordt. Israël glijdt af naar een angstige apartheidsstaat, en vrede met de Palestijnen is in feite onmogelijk geworden. Er is bovendien geen noemenswaardige oppositie meer aanwezig.

Van Thijn ziet nog hoop, omdat er een onderstroom in de samenleving bestaat die alles nog ten goede zou kunnen keren. Ik geloof daar niets van – in mijn boek ‘Voor niets gaat de zon,- blauwdruk voor een waardige wereld’ (pag. pag. 404 en 405) schets ik eeen aantal mogelijke scenario’s, maar die zijn op de korte termijn allemaal zeer somber. Hoewel. . .

Gisteren ontmoette ik een van  de Israëliërs uit die onderstroom: Eden Fuchs, van het Center for Emerging Futures (www.emergingfutures.org). Na een loopbaan van 20 jaar in het Israëlische leger werkt hij nu samen met Ibrahim Issa van de Hope Flowers School aan het organiseren van ontmoetingen tussen  Israëliërs en Palestijnen. Daar ontstaat echt contact en gebeuren de meest ontroerende dingen. Misschien is er nog hoop. Je kunt nooit weten. . .

 

Hoop in duistere tijden

Vorige week zei ik dat slechts één ding knaagt aan mijn geluk. Maar er is nog iets dat me dwars zit. En dat is dat we het maar niet voor elkaar krijgen de benodigde subsidie voor de Hope Flowers School in Bethlehem op te halen.

De Hope Flowers School is een lichtpunt in een donkere wereld. Vredesonderwijs, het propageren van een vreedzame samenleving in een omgeving vol vijandbeelden, de creativiteit en de moed die daarvoor nodig zijn, dat verdient onze diepste bewondering. Persoonlijk put ik er hoop uit. De naam zegt het. Als je ook een onsje hoop nodig hebt, en meer over de Hope Flowers School wilt weten, en wilt zien wat ik daarover zeg op youtube, raad ik je aan naar hun Facebookpagina te gaan: www.facebook.com/HopeFlowersSchool. Maar kijk uit! Voor je het weet word je donateur! Levert wel nog meer hoop op.

De komende week, tot en met 9 oktober, ben ik in New York, en daar plan ik niet te bloggen. Dus tot na de negende. . .