Maandelijks archief: januari 2014

Internet, ramp of zegen? Aan ons de keus.

Voor het concert van ons koor (Bach’s Matthäus Passion op Palmzondag – wordt zeer de moeite waard!) zond ik onlangs een mail rond in mijn netwerk, waarbij ik de geadresseerden per ongeluk cc in plaats van bcc verstuurde. Terecht werd ik daarvoor op de vingers getikt. Ook de leden van ons  koor mail ik als secretaris bcc. Maar eigenlijk doet het er niets toe. De Groene Amsterdammer had vorige week een bijlage over internetpolitiek. De conclusie van alle artikelen daarin laat zich in enkele punten samenvatten:

1. Alles op internet is in principe openbaar. Ook op beveiligde sites kan iedereen met een beetje computerverstand makkelijk inbreken. Of het nu gaat om medische gegevens, politieke voorkeuren, consumentengedrag, of wat dan ook, iedereen kan er in principe bij. Je zit al in de cloud, zelfs als je je gegevens niet in de cloud opslaat. Beveiliging is altijd ontoereikend, nog afgezien van het feit dat er altijd personen en instanties zijn die de regels zullen overtreden, zoals recentelijk apothekers medische gegevens hebben verschaft aan farmaceutische  bedrijven.  Zo zal het slechts een kwestie van tijd zijn als medische gegeven verstrekt worden aan verzekeringsmaatschappijen (ondanks het medisch beroepsgeheim). Dit is een willekeurig voorbeeld, maar dergelijke dingen komen algemeen voor. Ik zeg altijd, waar een regel is, is ook een overtreding – dat zit in de aard van het beestje mens.

2. Zowel overheid als het bedrijfsleven zullen alles doen om hun kennis over en  invloed op de burger resp. de consument te vergroten. Daarom is de overheid ook niet geïnteresseerd in wetgeving die het gebruik van internet aan banden legt. Maar zelfs als die wetten er zouden komen, dan zullen ze niet gehandhaafd worden. Deels omdat men dat niet wil, deels omdat dat ook niet kan.

3. Als individuen of groepen de activiteiten van overheden en het bedrijfsleven op internet aan de kaak stellen, door werkwijzen en gegevens openbaar te maken, dan worden ze beschouwd als criminelen, die jarenlange (soms zelf levenslange) straffen boven het hoofd hangen. Bovendien wordt het onmogelijk die personen financieel te steunen, omdat ze drastisch afgesloten worden van alle betaalsystemen: banken, Google, Apple, Microsoft, Paypal, Ideal, en zo meer. Je zou ze ook niet cash kunnen betalen, omdat ze juridisch worden vervolgd en dus onzichtbaar moeten blijven. Dit is bijvoorbeeld WikiLeaks overkomen. Dus vergeet degelijke onderzoeksjournalistiek of transparantie.

Intussen neemt het aantal zaken waarin je door je Wifisignaal gespot wordt hand over hand toe (Dixons, Mycom, iCentre; zie column van Bas Heijne in NRC/Handelsblad van afgelopen weekend). Hoezo privacy?

Wij zijn dus helmaal in de ban geraakt van het systeem. Dat was al vergaand zo voordat internet er was. Denk bijvoorbeeld aan de beroemde roman van Kafka, Het Proces, waarin de hoofdpersoon Josef K verstrikt raakt in de bureaucratie (is ons dat niet allemaal al op kleine schaal wel eens overkomen?). De samenleving is een complex systemisch weefsel dat we eigenlijk niet meer kunnen beheersen, laat staan veranderen, maar waar we allemaal de invloed van ondergaan. Is dit erg? Dit is eigenlijk een academische vraag, want we kunnen er feitelijk niets meer aan doen. We zijn veel te afhankelijk geworden van het systeem voor ons comfort en onze welvaart. En zolang we niet ten onrechte beschuldigd worden van een misdaad die we niet begaan hebben, of geweigerd worden door een verzekeringsmaatschappij of bij een sollicitatie op grond van geheime (medische) gegevens hebben we er weinig last van.

Ten dele kun je het ook positief bekijken. Nu er niets meer verborgen kan blijven is er op materieel gebied iets gerealiseerd dat op geestelijk gebied allang bestond. Geestelijk staan we al lang in open verbinding met elkaar. Teilhard de Chardin wees daar al op: we maken allen deel uit van de noösfeer: het web van kennis en weten dat de gehele aarde omspant. Het grote bewustzijnsweb dat we Chaia kunnen noemen. En ook tot die noösfeer kon je altijd al toegang verkrijgen, als je de sleutel kent. En ook vanuit die noösfeer kunnen mensen dingen van elkaar te weten komen die je liever voor je zou willen houden en elkaar manipuleren en gebruiken, door brainwashing, subtiele verleidingsmethoden ( reclame, demagogie), telepathie en magie.

Internet is de materiële neerslag van de noösfeer. Het is de ultieme eenwording van ons allen, en heeft de mogelijkheid in zich om ons bewust te worden van het feit dat we allemaal één zijn. Zoals Peter Russell dat al eens formuleerde: we zijn één ‘global brain’. Dit eenheidsbewustzijn hebben we broodnodig, als we de transitie willen doormaken van onze huidige wereld, waarin uiteindelijk alles spaak loopt, naar een nieuwe waardige wereld waarin we op een humane manier met elkaar en de natuur omgaan.

Maar die nutige werking zal het internet alleen vervullen als misbruik en manipulatie binnen de perken blijven. Manipulatie, controle, machtsmisbruik en uitbuiting zijn altijd al bedreigingen geweest voor een waardige wereld. Er is dus niets nieuws onder de zon, al worden onze mogelijkheden steeds groter, zowel ten goede als ten kwade. Aan ons de keus.

 

 

Een stralend perspectief.

Mijn leven is zeer vol met vrijwillige activiteiten. Daarnaast doe ik echter ook nog wel wat professioneel werk. Het belangrijkste onderdeel daarvan is het leiding geven aan de Hart Sutra Club van The Edge. Deze is opgezet naar het model van een mysterieschool. De leden doorlopen een inwijdingsprogramma in zes ‘graden’. Om tot een graad te worden toegelaten moeten de leden een proef ondergaan, en aansluitend een gelofte afleggen. Daarna worden ze ingewijd in de betreffende graad.

Ik zelf ben degene die de leden inwijdt. Waaraan ontleen ik mijn autoriteit om de leerlingen te (mogen) inwijden? Uiteraard aan het feit dat ik de desbetreffende graden zelf heb bereikt. Maar dat heb ik niet bij één school gedaan. Mijn inwijdingen, net als mijn opleiding, zijn een ratjetoe van allerlei verschillende trainingen, testen en  geloftes, afgelegd bij verschillende leermeesters (soms tegenover mezelf). Ik ben van mening dat ik, net zoals ik in mijn trainingen de deelnemers geen oefeningen kan opdragen die ik niet zelf  heb gedaan en ervaren, ik geen inwijdingen kan afnemen die ik niet zelf heb ondergaan.

Omdat ik die inwijdingen zo her en der heb ondergaan, en ik zelf wel eens wilde weten hoe zich dat in mijn leven had afgespeeld, heb ik ze onlangs eens even op een rijtje gezet. En daarbij deed ik de ontdekking dat er naast de proeven en inwijdingen nog een aantal andere zaken in mijn leven zijn voorgevallen, die minstens zo vormend zijn geweest. De belangrijkste daarvan vat ik nu maar even samen onder de term ‘spirituele ervaringen’. Ze lenen  zich niet zo goed om in een blog over te vertellen, daarvoor zijn ze te intiem en persoonlijk, maar ik kan er in zijn  algemeenheid wel wat over zeggen. Ze kenmerken zich door een verlies van ik-bewustzijn (maar wel een grote bewustheid), ontroering, ontzag en een diepe vreugde. Ze warend transcendent en transformerend in die zin, dat ze mijn kijk op mezelf en de wereld diepgaand hebben beïnvloed. Je zou ze momenten van verlichting kunnen noemen.

Ik beschouw mezelf niet als verlicht, omdat ik die ervaringen niet naar willekeur kan oproepen (zoals ik liefde,  intuïtie en eenheidsbewustzijn ook niet naar willekeur kan oproepen), en ook omdat de herinnering eraan in het leven van alledag vaak naar de achtergrond verschuift. Ik leef niet permanent in verlichte staat. Weshalve ik ook niet gemachtigd ben om een verlichte geest in de graad van verlichting in te wijden (als die dat al nodig zou hebben).

Waarom vertel ik u dit alles? Om u aan te moedigen hetzelfde te doen: eens te kijken naar de inwijdingen en spirituele ervaringen in uw leven. Het zal u sterken in uw hoop en de moed om de wereld tegemoet te treden en is een uitstekend medicijn tegen machteloosheid, moedeloosheid en gevoelens van zinloosheid. Dat is althans mijn ervaring, en ik zie het ook bij anderen. We zijn dan misschien niet verlicht, maar we kunnen wel weten wat de verlichte staat van zijn is. Dat is een wenkend perspectief, dat ons gaande houdt in deze wereld die verdeelder en verwarder schijnt dan ooit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ach, waren alle mensen wijs. . .

Ik had deze keer eens een mooi spiritueel blog willen schrijven, over spirituele en mystieke ervaringen en zo, maar ik word toch weer ingehaald door de actualiteit.

Er gebeuren weer zo veel vreemde dingen in dit overigens niet verkeerde land, dat er weer van alles van mijn hart moet. Ik noem:

In de eerste plaats het tv programma Buitenhof. Is het nu werkelijk nodig daar een vraaggesprek van bijna een uur te houden met onze minister president, waarbij zowel de vragen als de antwoorden bestaan uit nietszeggende cliché’s die al uitentreuren in de schrijvende pers zijn uitgekauwd? Ik moet bekennen dat ik het na een half uur niet meer uithield, de kamer heb verlaten en dusdoende het laatste kwartier niet heb gehoord. Maar volgens mijn vrouw was dat niet beter. Waarom geen echte vragen aan de orde gesteld, zoals: meneer Rutte, wat houdt u toch tegen om, ervoor te pleiten het belastingsysteem werkelijk te vergroenen (en niet zo halfslachtig als nu)? Of: iedereen, u ook, heeft over een herstel van de economie door herstel van groei, maar de klimaatproblematiek vraagt om een economie van krimp, zelfs als we echt duurzame groei in aanmerking nemen. Hoe denkt u dat te bereiken met behoud van een redelijke welvaart? Of (hiermee samenhangend): het is nu wel duidelijk dat de Westerse democratie in een crisis verkeert. Wat is daarop uw antwoord? Wat is uw visie over een nieuw staatsbestel? En zo voorts en zo verder, over gezondheidszorg, onderwijs, cultuurbeleid. . . Wat zou het mooi geweest zijn om onze president eens te horen zeggen: ik weet het niet, ik ga daar eens echt over nadenken, en de publieke dialoog daarover op gang brengen.

Dan de kwestie van het bevolkingsonderzoek tegen darmkanker. Het nut daarvan is zeer twijfelachtig, zowel vanuit financieel standpunt bekeken als voor de volksgezondheid – zoveel staat nu wel vast voor wie de discussie de laatste weken in de pers gevolgd heeft. Het RIVM schijnt een wel zeer flodderige wijze van statistiek gehanteerd te hebben (zie bijvoorbeeld Trouw van vandaag). Wanneer zullen we leren onze aandacht te richten op gezondheid, in plaats van op ziekte? Dat zou pas een besparing opleveren – nog afgezien van het gewonnen levensgeluk.

En dan nog een schijnbare kleinigheid. Zoals u weet wordt in heel Europa het IBAN banknummer ingevoerd. Op zichzelf een idee waar wel wat voor te zeggen valt, al wordt het banknummer wel ongemakkelijk lang. Nu wordt, omdat voor een aantal landen het administratief toch lastiger is dan werd gedacht (zoals bij zulke operaties altijd het geval is en iedereen van te voren had kunnen voorspellen) de Europese invoering uitgesteld van 1 februari naar 1 juni (of juli, daar wil ik afwezen). Maar Nederland is altijd braver dan de rest en voert het wel al op 1 februari (verplicht) in. So far so good. Maar waarom wordt dan in februari de bankenservice afgeschaft, waarbij oude nummers automatisch in de nieuwe worden omgezet? De software daarvoor is kennelijk aanwezig, want het gebeurt nu ook. Wilt u echt weten waarom? Dat wil u niet weten. OMDAT DAT NIET MAG VAN EUROPA! De Brusselse ambtenaren lijken werkelijk nog niets geleerd te hebben van de groeiende weerstand tegen Europa, die precies met dit soort regelzucht te maken heeft.

“Ach waren alle mensen wijs en deden daarbij wel. De wereld was een paradijs, nu is ze meest een hel” (Dirk Rafaëlsz. Camphuysen, 1568 – 1627).

 

(Op mijn vorige blog kreeg ik aan paar reacties, met name over mijn al dan niet  naar Polen gaan. Van diverse kant werd mij verzekerd dat wel gaan ook een positieve invloed kan hebben. Het zou kunnen , maar ik geloof daar niet zo in, en dan werkt het natuurlijk niet. We gaan dus niet. Ik begrijp intussen dat je eigenlijk ook la niet naar Frankrijk kunt gaan. . . Tja. . . het beste is dus waarschijnlijk thuis blijven. Ook beter voor het het klimaatprobleem. Maar zover ga ik toch maar niet. Als iemdan me daarom inconsequent noemt heeft hij/zij daarin gelijk. Maar ‘Jede Konsequenz führt zum Teufel” (Goethe of Luther)

(My last blog elicited some reactions, especially connected to my hesitation to go to Poland. Some people posed that going could have  a positive effect too. Could be, but I am not convinced, and then of course that doesn’t work. So we are not going. In the meantime I understand that going to France is not an option as well. . . So. . . the best thing is probable to stay home. Also better for the global warming. But that I am not prepared to do. I you then would call me an inconsequent person, you are right. But “Jede Konsequenz füfht sum Teufel” (Goethe, Luther?)

 

How do I want to express myself in eternity?

Happy New Year!

These days my wife and I are re-reading Conversations with God, un uncommon dialogue, book I, by Neale Donald Walsch. An interesting experience. God (through his spokesman Walsh of course), poses that the world as we know it (life, matter) is our own creation. That is, even seemingly natural disasters as tornados, earthquakes, hurricanes, volcano eruptions, floods, droughts are our own creation. Not of course someone’s personal creation, but the manifestation of the collective consciousness. Quote: “You create collectively, and individually, the life and the times you are experiencing for the soul purpose of evolving.” By experiencing pain and sorrow, we can experience gratitude and happiness. By experiencing ugliness, we can experience beauty. By experience evil we van experience love. By experiencing ourselves we can experience who we are and by creating we can express who we want to be.

As far as planet earth and its immediate surroundings is concerned I agree with this assumption (the universe may be another matter). Because, if you get to think about it, there is only one logical alternative: that everything we perceive. including life, is mechanically  generated by a random process of cause and effect. For me this is at least as unlikely as God’s position.

Our creation is our statement to eternity of who we are. And so, if we don’t like what we (collectively) are creating, the only thing we can do is “work to change anything in our lives which does not fit into the picture of us that we wish to project into eternity.”  This implies taking 100 % responsibility.

This may sound abstract, but immediately after reading this I was put to a very practical test. We were planning to go to Poland for a holiday. We had never been there, and it seems to be a beautiful country, both in nature and landscape as culturally. But in Poland at least 50 % of the population is deliberately anti-semitic. This of course is denied or trivialized by government, politicians and opinion leaders – then they don’t have to do something about it – , but research and several incidents prove that this is true (NRC-Handelsbald, O&0D, 4 january 2014). This percentage by far exceeds percentages in countries like Germany (20%) Norway and the Netherlands (10%). This blog it not suited to go deep into the details, but there are several sources that show that antisemitism In Poland is not a vague undercurrent, but shows itself everywhere in daily behavior and on the internet, and is socially acceptable.

As a tourist this shouldn’t bother me. I probably wouldn’t notice it, even though I am half Jewish. Polish people seem to be very friendly. But going to a country is supporting that country and contributing to it. Suddenly the concept of being 100 % responsible comes very close. Is going to Poland how I wish to express myself in eternity? I don’t know. I haven’t decided yet. To be continued.

(I apologize for mistakes in my English. Blogs are cursory – not stuff for correction by a native speaker)0