Categoriearchief: Spiritualiteit

In de put van het kwaad.

Als iemand niet in de duisternis staat zal hij niet in staat zijn het licht te zien.
Uitspraak van Jezus in Gesprek met de Verlosser

Als we het kwaad in de wereld niet effectief rechtstreeks kunnen bestrijden (zie mijn vorige blog) hoe moeten we ons dan er tegenover opstellen?

In de eerste plaats moeten we het kwaad in onszelf onderzoeken. Ikzelf bijvoorbeeld heb een voetafdruk van 4,3 ha, terwijl ik als wereldburger maar recht heb op 1,6.*) Ik draag daarmee onevenredig bij aan de vernietiging van de ecosystemen. Het is door een zorgvuldige leefstijl wel 1,3 ha minder dan de gemiddelde afdruk in Nederland, maar toch. . . Ik voel me er behoorlijk schuldig over , maar weet niet hoe ik mijn voetafdruk verder omlaag kan krijgen zonder radicaal met mijn huidige leven te breken. Iets waartoe ik niet bereid ben en waarschijnlijk ook niet meer toe in staat ben.
Maar dat is niet het enige. Ik gebruik regelmatig Facebook en WhatsApp, en draag daarmee indirect bij aan de rijkdom van Mark Zuckerberg, die geheel is gericht op zijn naakte eigenbelang, Trump ondersteunt en aanhanger is van het eindtijdfascisme (waarover later meer). Ik ben aan het onderzoeken hoe ik dat kan vermijden, maar zie nog niet hoe ik dat zonder grote nadelen kan doen.
Deze voorbeelden kan ik naar believen uitbreiden – maar het punt is nu wel gemaakt. Het laat mijn destructieve rol in de wereld duidelijk zien.

In de tweede plaats moeten we het kwaad om ons heen niet negeren, maar duidelijk onder ogen zien zonder daar direct op te reageren maar ons er wel door te laten raken. Opnieuw een paar voorbeelden:
Mw. Faber verbiedt het COA om alleen reizende minderjarige vluchtelingen mee te nemen met schoolreisjes, bijvoorbeeld naar de Efteling. Hoe verdrietig dat is voor de betreffende kinderen is uitstekend verwoord door Abdelkader Benali in een column in Trouw (5/5/25). Maar de schade is nog veel groter, getuige de ingezonden brieven op Facebook (Metro Holland), 3 mei 2025). Ze schrapt nu ook het activiteitenbudget voor asielzoekers. Hoe harteloos kun je zijn.
Onze regering heeft tor zeer recent nauwelijks gereageerd op de misdaden van Israël: genocide en uithongering (een oorlogsmisdaad). Ook nu is de reactie maar mondjesmaat (maar die roept wel de woede van de heer Wilders op). Ook blijft ze Israël onderdelen voor wapens sturen. Daarmee is ze medeplichtig aan massale moord en al het leed dat daaraan voorafgaat.
De heer Wilders is van mening dat Rusland het volste recht heeft Oekraïne (en daarna eventueel andere landen) onder de voet te lopen. Tijdens de formatie van de huidige regering heeft hij die standpunten ‘even in de ijskast gezet’, maar hij laat zijn reacties er nu wel door bepalen.

Ik heb me in deze voorbeelden welbewust beperkt tot het eigen land – al vindt er in de wereld op nog veel grotere schaal kwaad plaats. Maar laten we nu maar eerst eens dicht bij huis kijken. De voorbeelden laten zien dat het nodig is om het kwaad aandachtig onder ogen te zien om de ernst ervan te doorgronden en ons er door te laten beroeren. Als u deze werkwijze volgt zit u nu waarschijnlijk in de put. Daar moeten we het natuurlijk niet bij laten. Volgende week zal ik een ladder aanreiken om daar weer uit te klimmen en het kwaad effectief aan te pakken zonder de strijd er rechtstreeks mee aan te binden.

**Jeremia treurend over de verwoesting van Jeruzalem**, Rijksmuseum Amsterdam

*).Het stukje van de aarde dat we nodig hebben om te leven, uitgedrukt in hectare. Op basis van een eerlijke verdeling is per mens op aarde maar ruim 1,6 ha beschikbaar.

Waar komt het kwaad vandaan?

2 reacties

Jezus zei:
Wie het Al denkt te kennen
maar niet zichzelf
blijft volkomen in gebreke.
(Thomas evangelie)

Rondom het kwaad in de wereld hebben mensen altijd gezocht naar antwoorden op een aantal fundamentele vragen:

Is het kwaad realiteit of is het een artefact van ons denken? Bestaat het werkelijk, of is het alleen maar de afwezigheid van het goede, zoals duisternis de afwezigheid is van licht?
Als het werkelijk bestaat, waarom is het dan geschapen, en door wie?
En waar komt het vandaan?

Op deze vragen heb ik naar vermogen mijn antwoorden gegeven in mijn blogs in 2023: 19/16 januari, 28 september en 7/14 december: te vinden via de kolom hiernaast. En ik ben er nog grondiger op ingegaan in een van mijn boeken.**) Maar dezer dagen kwam ik op een inzicht dat ik toen onvoldoende heb benadrukt. Dat kwam door een lezing van Robert Persaud voor de Groep le Chemin op afgelopen zaterdag, met als thema ‘gnosis en gnostiek’. Ik had me daar nooit diepgaand in verdiept maar ben er naar aanleiding van deze voordracht wat dieper ingedoken.*) Ik dacht altijd dat gnosis eenvoudig de leer was dat we spirituele kennis voornamelijk kunnen verwerven door zelfreflectie en zelfkennis, maar er blijkt iets meer aan de hand te zijn. De Westerse gnosis blijkt vooral ontwikkeld te zijn in de vier eeuwen rondom het begin van onze jaartelling: bij Plato, in het Jodendom en Christendom, en in het Hermetisme. Door de vondst van de Nag Hammadi rollen in 1945, die in de zestiger jaren algemeen toegankelijk werden, is de kennis over gnosis aanzienlijk toegenomen. Als ik, kort door de bocht, en volstrekt onverantwoord, de voornaamste principes van de gnosis in drie punten mag samenvatten, dan gaat het volgens mij om de volgende punten:

Het gaat in de gnosis niet om spirituele kennis in het algemeen, maar specifiek om inzicht in hoe ons universum in elkaar steekt, en het benaderen van de goddelijke wereld (het pleroma), zodat we daarvan een glimp kunnen opvangen. Er wordt als regel niet uitgegaan van een persoonlijke god; God is te alomvattend om het in categorieën – persoonlijk/onpersoonlijk, mannelijk/vrouwelijk, enz. – te bevatten. Citaat: “De Eenheid is souverein, daarboven is niets” (Het geheime boek van Johannes)
De weg naar wereldinzicht en Godskennis loopt via zelfkennis.
Het kwaad in de wereld komt niet direct vanuit het pleroma, maar is onafhankelijk daarvan in de wereld gebracht. Van dit principe zijn er twee versies: het kwaad bestond al vanaf het begin onafhankelijk van de scheppende god, dan wel werd het later in de wereld ingebracht. Een bijzondere variant van de laatste versie is de theorie dat onze wereld niet rechtstreeks geschapen is vanuit het pleroma, maar door een god van lagere rang: de demiurg. Deze heeft het kwaad dan welbewust in de wereld ingebakken – en de wereld zoals wij die kennen is dus inherent slecht of op zijn minst onvolmaakt. Wel heeft het pleroma kans gezien in elk mens een goddelijke lichtvonk te plaatsen.

De eerste twee principes komen overeen met mijn eigen geloofsovertuiging, die ontwikkeld is op basis van mijn innerlijk weten. Maar met het derde principe ben ik het fundamenteel oneens. Als het kwaad naast de oorsprong van alles zou bestaan, is die oorsprong niet de oorsprong van alles, want dan zijn er twee oorsprongen. Dat strijdt zowel met mijn gevoel voor logica als met mijn intuïtie. De stelling dat het kwaad door een lagere godheid zou zijn gecreëerd vind ik bovendien een gevaarlijke stelling, want dat leidt tot de gedachte dat het kwaad uit te roeien is, en tot het bestrijden ervan. Dat is naar mijn idee volstrekt zinloos, want het kwaad is mijns inziens onuitroeibaar; en door de strijd ertegen wordt het alleen maar krachtiger. Overigens, als er een demiurg zou zijn dan is deze immers ook vanuit het pleroma geschapen – dus is het kwaad al in de Oorsprong van alles aanwezig.

Maar hoe moeten we ons dan tegenover het kwaad opstellen? Ik zou zeggen: we moeten het geen aandacht (energie) geven, maar ons volledig richten op de paden van licht en liefde, zoals ik die in het vorige blog heb beschreven. Dat zou dan ons bewustzijn gaan vervullen, zodat het kwaad in onszelf geen kans krijgt, en dat zou dan blijken uit onze beslissingen, uitingen en ons handelen. In het volgende blog ga ik daar verder op in.

*) Jacob Slavenburg, Marcel Messing, Hein Stufkens, Gnosis, christendom en innerlijke ervaring,1994:
J.Slavenburg, Inzicht in de ontwikkeling van het Christendom, 1993
**) Erik van Praag, Voor niets gaat de zon op, 2012, hoofdstuk 3, Unde malum, (pag. 66-95)

De weg van het midden.

Geef een reactie

Er is een weg tussen de wereld van de geest en de wereld van de materie, en wij schrijden daar in onwetende sluimer op voort.
Kahlil Gibran – Ideeën

Voor Aristoteles was de weg van het midden de weg van de deugden, die elk in extreme uitersten tot ondeugden leiden. Zo is moed het midden tussen roekeloosheid en lafheid, en compassie het midden tussen dweperij of aanbidding enerzijds en onverschilligheid of het naakte eigenbelang anderzijds. Maar Gibran heeft het getuige bovenstaand citaat over een heel andere weg, die we allemaal af lopen in dit leven, al ‘schrijden we daar vaak in onbewuste sluimer op voort’. Maar we kunnen ons van die weg meer bewust worden, wakker worden als het ware. Dan realiseren we ons dat die weg niet zoveel anders is als de weg tussen boven en onder, tussen hemel (kosmos) en aarde (het ‘huwelijk tussen hemel en aarde’), tussen hoofd en buik, tussen de wereld van het denken en de ziel, tussen licht en vorm (structuur), tussen het eerste en het zevende chakra – kortom de weg van het hart. Dat is dan de weg van de liefde, de verbinding, medeleven. Dit zijn natuurlijk allemaal symbolische duidingen, maar ze kunnen wel degelijk leiden tot bewustwording als we erop contempleren of mediteren.

Als ons levensdoel, ons heilig contract, op de weg van het hart ligt, dan komt het met ons leven wel goed. Dan beleven we het als zinvol, dan zijn we in balans en ervaren we dat we een bijdrage leveren in de wereld. Als we daarentegen teveel in onze buik leven (op materieel niveau), of te eenzijdig cerebraal, dan zijn we niet in balans en zullen dat ervaren als vage gevoelens van onvrede. Voor mij persoonlijk was het inzicht van Gibran niet helemaal nieuw, maar het inspireerde me wel. Het zette me aan tot reflectie op en evaluatie van mijn eigen levensloop en levensdoel. Ik realiseerde me dat de manifestatie van de Oorsprong in dit leven in de vorm van licht, liefde en wetten overeen komt met de drie paden die door Gibran worden genoemd, en dat het pad van de liefde onze eigenlijke bestemming is. En dat zette me weer aan tot een contemplatie over wat liefde eigenlijk is. Zo heb ik de Aarde en haar bewoners lief, al roept een deel van haar bewoners soms verontwaardiging en woede op. Dat kunnen dus ook uitingen van liefde zijn – liefde is niet altijd zachtaardig en vredig.

Bestaan er engelen?

1 reactie

Ik geloof in de zon – zelfs als ik hem niet zie;
Ik geloof in Liefde – zelfs als ik haar niet voel
Ik geloof in God – zelf als Hij niet aanwezig is.
(Lionel Blue¹)

Bestaan engelen? Als je erin gelooft wel. In dat geval is het zinvol een engel uit te nodigen bij een bepaalde gebeurtenis of gedurende een zekere periode in je leven aanwezig te zijn om je te ondersteunen. Als je een engel met een specifieke kwaliteit zoekt verdient het aanbeveling om een engelkaartje te trekken. Dat kun je trouwens ook doen als je niet in engelen gelooft – in dat geval richt je je aandacht op een bijzondere kwaliteit. Onderstaand een procedure om zo’n engel-kaartje op een verantwoorde manier te trekken.

Je kunt ook op ieder moment speciale ‘Engelen’ oproepen, of je nu in het bestaan van engelen gelooft of niet. Het aanroepen van engelen komt in vele tradities voor. Ik heb dit gebruik geleerd in Findhorn, een spirituele gemeenschap in Schotland, zie www.findhorn.org. Je kunt deze kwaliteiten letterlijk opvatten als Engelen, maar ook als vormen van kosmische energie. Je kunt alle kwaliteiten invullen die je maar wilt – en je kunt ook zogenaamde engel-kaartjes kopen (Engels: Angelcards; verkrijgbaar in elke New Age winkel of via internet²) en willekeurig een of meer Engeltjes trekken voor een gebeurtenis, een week, een jaar, een reis, enzovoort, en vragen of deze Engel daarbij aanwezig wil zijn. Ook kun je in een team of vergadering ieder lid een engeltje laten trekken, en laten delen wat die engel voor hem of haar betekent.

Het oproepen van Engelen dan wel het trekken van engel-kaartjes is een manier om de aandacht te richten op bepaalde kwaliteiten, waaraan je op dat moment behoefte hebt, of die je op dat moment belangrijk vindt of, als je de kaartjes trekt, die zich op dat moment aandienen.

Als je ertoe over gaat om engel-kaartjes te trekken is het van belang dat met aandacht te doen, je open stellend voor de krachten van de niet-zichtbare wereld. Het wordt dan niet zomaar een trucje of speeltje, maar een betekenisvolle toevoeging aan de sfeer van dat moment of die gebeurtenis. Het is ook goed om na het trekken van de kaartjes even te reflecteren op de betekenis die de betrokken kwaliteit (op dat moment) voor jou heeft. Daarbij kunnen de volgende vragen worden gesteld:

Hoe/waar voel ik de energie van deze engel in mijn lichaam?
Welke beelden roep deze engel bij me op?
Waar doet deze engel me aan denken?
Wat is de boodschap die deze engel voor me heeft
Wat heb ik aan deze engel te zeggen?
Wat is de betekenis van deze engel voor dit moment of deze situatie?

Als je een engel-kaartje getrokken hebt voor een langere periode is het goed om af en toe gedurende die periode eens even op de betreffende kwaliteit te reflecteren.

Lionel Blue, Gods vingerafdruk overal, 1987
Er zijn ook andere ‘decks’, maar ik vind dat van Findhorn veruit het beste. Let op dat je de versie met 72 kaartjes koopt; er is ook een goed commentaarboek van Kathy Tyler.

Gebed voor Kerstavond*

Geef een reactie

(een dag te laat, maar ook voor vanavond nog wel bruikbaar)

Aanwezigheid,
Deze nacht is gezegend door een lange, lange traditie, die al lang voor de geboorte van Jezus begon. Dit is de nacht van de hoop, van het vertrouwen in de toekomst, en bovenal de nacht van de vrede en de stilte. Ik luister naar de stilte in mezelf en om me heen. Overal ter wereld wint de stilte veld. Het rumoer van de strijd wordt hier en daar voor een moment gestaakt. Op de velden, in de natuur – alles houdt de adem in. Er is verwachting in de lucht, de verwachting die de herders voelden voor de Engel verscheen.
Vrede op aarde. Dit is de nacht waarop dit ideaal ineens bereikbaar lijkt. Het ideaal dat zo ver af ligt en toch zo nabij.
Vanavond wil ik stil staan bij de gewelddadigheid in mezelf, en erop vertrouwen dat ik deze gewelddadigheid kan omvormen tot een meer constructieve levenskracht. Ik weet dat er razernij (boosheid, haat, woede) in me zit, maar ik weet ook dat veel daarvan voortkomt uit angst en gewonde liefde. Ik weet dat ik in wezen een vredelievend mens ben, en dat ik vrede wens voor mezelf, mijn vrienden, ja eigenlijk voor iedereen. Zoals ik zijn er miljoenen op de wereld. Voor nu wil ik met deze vredelievendheid in contact komen en deze uitstralen naar iedereen in de wereld.

Vurig wens ik dat zij die voortdurend met elkaar in strijd zijn hun hart verzachten, en iets van de vrede van deze nacht kunnen opvangen, al is het maar voor een moment.
Mijn aandacht gaat ook uit naar hen die in deze nacht lijden, hen die ontheemd zijn, honger hebben of ziek zijn. Ik weet dat ik er in mijn eentje niet zoveel aan kan doen, maar ook dat als ik me door hen laat raken, dat op zichzelf heilzaam zou kunnen werken en me in beweging kan brengen, zodat ik zal doen wat mijn hand en hart te doen vindt.
Het is een vreemde nacht, een nacht waarin de hoogste vreugde contrasteert met de diepste pijn. In de mensen een welbehagen, maar niet voor iedereen. Een verwarrende nacht. Moge ik temidden in deze verwarring de vreugde en de vrede vinden en het ontzag voor het wonder van de geboorte van het leven zelf.
Laat me dit gebed eindigen in stilte, verwondering en dankbaarheid.

Overgenomen uit: Gebedsboekje voor zoekers, door Erik van Praag, 2010. Dit boekje laat ook zien waarom bidden zinvol is, ook als je niet godsdienstig bent.

OP KERSTMIS GEEN BLOG.

Heilig.

Geef een reactie

Alles wat leeft is immers heilig. . . (William Blake)

Het woord ‘immers’ in bovenstaand citaat zette me aan het denken. Hoezo is het leven immers heilig? Is dat een intrinsieke eigenschap van het leven, of slechts een kwalificatie die wij er aan geven? Maar wat betekent ‘heilig’ dan?

We kennen het epitheton ‘heilig’ toe aan bepaalde locaties (bijvoorbeeld Chartres, Mekka, Lourdes, Santiago de Compostela, Glastonbury of de Tempelberg in Jeruzalem), aan de natuur, aan personen (bv. Teresa van Avila of Franciscus van Assisi), aan de ruimte tussen passer en winkelhaak (vrijmetselarij), aan processies en rituelen, aan momenten van innerlijke openbaring of ervaring van het mysterie, aan Gaia, aan speciale dagen, bijvoorbeeld Goede Vrijdag, Hemelvaartsdag of Kerstnacht, enzovoort. Wat betekent ‘heilig dan eigenlijk? Het woordenboek geeft als synoniem ‘verheven’ maar dat voelt voor mij niet helemaal kloppend. Ik denk meer dat we de kwalificatie ‘heilig’ toekennen als we een directe verbinding waarnemen of ervaren met de onzichtbare werelden achter of boven deze zichtbare materiële wereld. Je kunt natuurlijk zeggen dat de hele materiële wereld daarmee in verbinding staat en dat is ook zo maar dat wordt veelal niet direct waargenomen, en we realiseren ons dat in dat geval ook niet. We noemen iets heilig, als we die verbinding wel direct kunnen ervaren als we er voor open staan.*)

Een mooie illustratie hiervan wordt gegeven door Albert Schweitzer:

Aan het einde van de derde dag, juist toen we bij zonsondergang door een, kudde nijlpaarden liepen, lichtte in mijn geest, onvoorzien en ongezocht, de zinsnede ‘Eerbied voor het Leven ‘ op.

Dat is sindsdien voor hem een heilige waarde, en sinds ik hiervan kennis genomen heb is dat ook voor mij zo. Het is met heiligheid net als met schoonheid: het is niet een eigenschap van het waargenomene, maar iets of iemand is heilig in het oog van de aandachtige toeschouwer. Dat roept dan vaak ontzag of verwondering op.

Tussen passer en winkelhaak, alwaar is heiligheid

*) Sommige mensen die verslaafd zijn aan werk, geld of sex noemen het obiect van hun obsessie of verslaving heilig. Maar die betekenis laat ik in dit stuk verder buiten beschouwing.

Vastentijd.

1 reactie

Maar ’t gaat voorbij, voorbij
(oud schoolliedje)

In het kerkelijk jaar zijn er twee perioden van speciale bezinning: de advent- en de vastentijd. De advent richt zich op de betekenis en de komst van het licht; de vastentijd gaat over dood en het overwinnen daarvan. Ook als je niet kerkelijk bent (zoals ik) is het wel zinvol je aan deze perioden iets gelegen te laten liggen.

Leven is sterven. Er gaan de hele tijd dingen verloren om plaats te maken voor iets nieuws. Dat geldt zowel buiten ons als binnenin ons. Cellen sterven af; nieuwe cellen ontwikkelen zich. Oude gedachten en ideeën verliezen hun betekenis, nieuwe komen daarvoor in de plaats. Levensfasen gaan voorbij en nieuwe fasen beginnen, en brengen nieuwe ervaringen en avonturen met zich mee. Het leven is een constant afscheid nemen en geboren worden, maar we staan daar niet steeds bij stil. De vastentijd is een periode om dat wel te overwegen en niet krampachtig vast te houden aan het oude. Het is een periode om te beseffen dat alles in dit leven voorbij gaat; het goede en ook het kwade. Daaraan kunnen we drie gemoedsstemmingen ontlenen: gemoedsrust (wat betreft het kwade), weemoed en verwachtingsvolheid. Deze overwegingen geven ook aanleiding om niet alles als absoluut te ervaren, om de relevantie van dit materiële leven te relativeren. Paradoxalerwijs versterkt dat onze veerkracht.

Sterven is het ultieme afscheid. Kenmerkend is dat we niet echt weten wat daarna de nieuwe fase is. We kunnen meer of minder krachtig geloven in een leven na dit leven, maar geloof is nooit een zeker weten, en houdt altijd een twijfel in. De vastentijd is een goede tijd om daarmee vrede te leren hebben.

In de vastentijd doorbreken we gewoonten, de routine. We denken daarbij primair aan eetgewoonten, maar het kan ook op ander gebied. Wat de eetgewoonten betreft, dat kunnen we heel verschillend invullen. We kunnen wat vaker vlees laten staan, of af en toe een dag echt totaal vasten (alleen water drinken), of een vastenkuur van een week volgen in een daartoe strekkend oord, of, zoals ik doe, 40 dagen stoppen met alcohol, snacks en snoep. En wat andere gewoonten betreft: stoppen met impulsaankopen, minder gemakzuchtig reizen, of wat dan ook. Al deze acties helpen ons te onthechten en ons bewust te worden van de kostbaarheid en de vergankelijkheid van ons leven.

Laat ik dit blog beëindigen met de slottekst uit een oud schoolliedje, ‘Hoog op de gele wagen’
(Ik zou dat zeker even beluisteren: https://www.youtube.com/watch?v=YReJIAg8PlM)
Vrienden van liefde en leven
Vangt er mijn laatste groet.
Hoe graag was ik bij u gebleven
Maar ’t gaat voorbij, voorgoed.

De Kogi profetie.

Geef een reactie

Nu ik mijn lezers vorige week uitgenodigd heb eerst zelf de Kogi boodschap te beluisteren, zal ik hem hier samenvatten voor hen die niet in de gelegenheid waren mijn vorige blog en de Kogi video te bekijken. De Kogi is een stam in Noord Colombia, die door de eeuwen heen hun eigen cultuur bewaard heeft en Aluna, De Grote Moeder, vereert. Meer hierover in mijn vorige blog. Zij hebben een boodschap van haar doorgekregen, waarin De Grote Moeder de mensheid waarschuwt dat ze veel pijn en verdriet ervaart van wat de mensheid haar aandoet. In feite is ze ziek. Tot nu toe heeft ze desondanks de mensheid ondersteund en gevoed (ik ben inderdaad verwonderd en dankbaar dat ze ons maar blijft voeden, terwijl we op uiterst destructieve wijze met haar omgaan.). Maar nu is de maat vol. Ze wil zichzelf helen en zal dat ook doen, maar doet dat liefst samen met de mensheid, haar kinderen zoals ze zegt. Maar als de mensheid niet voor juni 2024 haar intentie en gedrag ten aanzien van haar fundamenteel verandert, zal ze vanaf die datum haar handen van ons aftrekken en staat ons de komende twee jaar een catastrofe te wachten die uiteindelijk zal uitlopen op ons uitsterven. Voor de volledige boodschap zie YouTube of https://thefountain.earth/mother/. (Deze boodschap doet denken aan de sombere profetieën van de profeten in het Oude Testament; alleen gingen die niet over de aarde als geheel. Aan die waarschuwingen werd weinig gevolg gegeven, weshalve die profetieën in het algemeen vervuld werden).

Wat moeten we nu met zo’n boodschap? We kunnen hem natuurlijk ter zijde leggen. Daarvoor hebben we verschillende argumenten, zoals: bestaat De Grote Moeder wel? En zo ja, is deze boodschap echt door haar zelf doorgegeven of is het een verbeelding van de priesters van de stam? En is het wel waarschijnlijk dat we al binnen twee jaar op zo’n ramp uitlopen? Dat weten we natuurlijk niet, maar wat voor de echtheid van de boodschap pleit is dat eenzelfde waarschuwing komt van vele kanten: van andere inheemse stammen, van buitenaardse wezens (volgens vele getuigen), en van heel andere zijde: 1500 experts, CEO’s, politici en wetenschappers, die binnen twee jaar een wereldwijde catastrofe voorspellen (Global Risk Rapport van het World Economic Forum, waarover volgende week meer), en van Maarten Loonen, wetenschapper van de Universiteit Groningen en expert op het gebied van de klimaatontwikkeling op Spitsbergen, die twee weken geleden in Buitenhof bijna in tranen was (https://www.youtube.com/watch?v=i-VmsK4v3Ug).

Als we dit alles tot ons door laten dringen zijn er in principe twee reacties mogelijk: wanhoop, machteloosheid of apathie, of je gevoelens van pijn toelaten en je realiseren dat deze gevoelens voortkomen uit liefde: voor jezelf, je naasten, de mensheid, de natuur en Gaia als geheel. Hieruit kunnen weer allerlei gedragingen voortkomen, zoals belangeloze vriendelijkheid. Over een paar weken ga ik dieper in op de vraag hoe we met de narigheid in de wereld kunnen omgaan.

The Great Mother

1 reactie

In het Noorden van Colombia leeft de Kogi stam, een inheems volk dat er al was ver voor de kolonisatie van Zuid Amerika, en sindsdien al het contact met de buitenwereld heeft vermeden, met een belangrijke uitzondering, waarover zometeen meer. Zo hebben zij hun culturele en spirituele tradities door de eeuwen heen kunnen bewaren. Zij vereren Aluna, de Grote Moeder, aan wie ze de aardse schepping toewijzen, en die de kracht is achter de natuur en alle overige processen op aarde. Zij geloven dat het hun taak is het welzijn van de Grote Moeder en haar schepping te bewaren en te bewaken, en noemen zichzelf de Oudere Broeders (vrouwen hebben ook speciale functies, maar dit terzijde). In die functie hebben zij ook de taak gade te slaan hoe de overige aardbewoners, de Jongere Broeders, met de aarde omgaan. Het zal u niet verbazen dat hun dit de laatste eeuwen, in het bijzonder de laatste eeuw, zwaar valt. Meer over de Kogi’s vindt u op https://en.wikipedia.org/wiki/Kogi_people.

In 2009 besloten hun leiders (priesters) de isolatie met de buitenwereld te verbreken en een boodschap uit te zenden waarin zij de Jongere Broeders waarschuwen dat het als ze zo doorgaan helemaal mis gaat met de wereld. Omdat deze waarschuwing weinig publiciteit kreeg besloten ze contact op te nemen met de BBC, die er een You Tube filmpje van maakte (https://www.youtube.com/watch?v=HfSnTUc52C8). Dat kreeg meer aandacht, maar ook die ebde na enige tijd weg. In november 2023 besloot de Grote Moeder de zaken zelf ter hand te nemen. Dat resulteerde in een nieuwe zeer heftige video, die nu zowel op YouTube als op een website is te zien.

Toen ik deze boodschap voor het eerst hoorde was ik diep onder de indruk. Ik wil er hier eigenlijk niet te veel over zeggen, want ik het gun de lezer om eerst zelf te kijken: https://thefountain.earth/mother/. Ik adviseer deze video te beluisteren, voorafgaand aan de boodschap uit 2009/2011 die ik hiervoor noemde. Het is vanuit de Grote Moeder doorgegeven materiaal, en komt authentiek over. Hoeveel waarde je er aan hecht is natuurlijk aan iedereen ter eigen beoordeling, maar ik zou het in eerste instantie zonder vooroordeel tegemoet treden en deze boodschap het voordeel van de twijfel geven. Ik kom er volgende week op terug.

22 december 4,27 uur, de zonnewende

1 reactie

Vannacht is de zonnewende; tijd om onze aandacht te richten op onze innerlijke schaduw.

In mijn leven en werk ben ik er al jaren van uitgegaan dat ieder mens in dit leven een speciale taak heeft te vervullen; namelijk om op zijn eigen unieke wijze mee te werken aan het vervolmaken van de schepping. Er wordt hem/haar voor zijn geboorte als het ware een opdracht gegeven, die hij/zij vervolgens vergeet. In dit leven heeft hij/zij dan als taak die opdracht weer te herontdekken en uit te voeren. Ik sta in die opvatting – dit geloof – niet bepaald alleen: grote spirituele meesters zijn me daarin voorgegaan: Caroline Myss, Danaan Parry, Jane Roberts (Seth), Richard Bach en vele anderen. Niettemin heb ik me, mede naar aanleiding van de verkiezingen, de laatste tijd afgevraagd of dit niet een elitair standpunt is. Dat het wel geldt voor de goed opgeleide middenklasse met voldoende middelen van bestaan en een zekere bestaanszekerheid, en voor de welgestelden, maar niet voor hen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen of zelfs regelrecht gebrek leiden. Hoe is het anders te verklaren dat wereldwijd een groot deel van de meest behoeftige mensen consequent voor een leider kiezen die niet alleen niet staat voor het algemeen belang, maar ook schadelijk is voor hun eigenbelang?

Als je echter het standpunt zou innemen dat niet iedereen die levensopdracht krijgt is dat eveneens een elitair standpunt. Want dan stel je jezelf – die de levensopdracht natuurlijk wel heeft gekregen – als het ware op boven het ‘domme’ volk, dat met een beperkt bewustzijn, onwetend door het leven gaat. Ik voor mij wil echter al mijn medeburgers en medemensen graag voor vol aanzien, en kies dus voorshands voor het standpunt dat iedereen zijn speciale functie heeft in dit leven en die kan ontdekken. Dat heeft als consequentie dat ik iedereen verantwoordlijk houd voor zijn gedrag (mezelf incluis). Iedereen heeft een keuze. Dat geldt dus ook voor hen die complottheorieën aanhangen en verspreiden, of die stemmen op populistische of zelfs fascistische leiders dan wel zich van stemming onthouden.*)

In mijn vorige blog heb ik kwaad omschreven als uit de hand gelopen, destructieve, machtsuitoefening. De kiem daarvan ligt bij eigenschappen als onverschilligheid, geestelijke luiheid, gemakzucht, en wantrouwen. Als sociaal psycholoog kan ik best begrijpen hoe mensen aan die eigenschappen komen en daaraan vasthouden. Op spiritueel niveau tracht ik deze mensen te zien als mijn broeders en zusters, wat ze natuurlijk ook zijn. Maar als eenvoudige burger keur ik het gedrag van deze ‘familieleden’ ten stelligste af en ben in hen teleurgesteld. Met deze innerlijke schaduw ga ik de zonnewende in. Nog geen vrede op aarde en ook geen vrede in mijn geest. Volgende week ga ik er op in wat dat betekent voor het (mijn) nieuwe jaar.

*) Wat dat laatste betreft moet ik een uitzondering maken voor hen die onvoldoende kunnen lezen om een stembiljet te kunnen invullen. In Nederland loopt dat percentage geleidelijk op naar 30 % van de bevolking!