Maandelijks archief: maart 2022

Het licht schijnt in de duisternis.*

Finis respondet principio
Het doel beantwoordt aan de oorsprong (Thomas van Aquino)

In deze sombere tijden is het makkelijk de moed te verliezen. Misschien niet als het gaat over ons eigen leven, maar wel als we denken aan de wereld als geheel en aan onze collectieve toekomst. Daarom vandaag een beetje filosofie (en theologie) om een en ander eens in een ander licht te plaatsen.

Wat is de zin van het leven? Deze vraag is makkelijker te beantwoorden als we de vraag stellen met betrekking tot ons eigen leven, dan als we hem stellen met betrekking tot het leven in het algemeen. Wat ons eigen leven betreft: ons leven heeft geen zin anders dan de zin die we er aan geven. Bij sommige mensen gaat dat vanzelf en onbewust, anderen moeten er naar zoeken. En bij weer anderen speelt deze vraag helemaal geen rol; ze leven zo maar een beetje voor de vuist weg. Maar in het algemeen kun je wel zeggen dat mensen streven naar geluk voor henzelf, en vaak ook voor hun naasten. Naar mijn overtuiging vind je het diepste geluk in de vervulling van je leven. Dat betekent dat je je talenten ontwikkelt en je unieke bijdrage levert aan de wereld.

Als we de vraag naar de zin van het leven stellen in algemene zin, wordt het lastiger. Natuurlijk, er is schoonheid en liefde in de wereld, en er wordt ook nog steeds nieuwe schoonheid gecreëerd. Maar anderzijds is er verschrikkelijk lijden. En bovendien: aan alles komt een eind, en dat eind lijkt nu wel heel dichtbij. Vele gevaren bedreigen ons: klimaatrampen, de ondergang van steeds meer ecosystemen, pandemieën, een atoomoorlog, chaos. Wat is de zin van het leven als alles toch ten onder gaat? Maar we kunnen daarentegen een paar dingen bedenken. In de eerste plaats: dit is een wereld van tegenstellingen. Hoe sterker de haat en het lijden, des te krachtiger de liefde. Dat zagen we met Covid en dat zien we momenteel duidelijk in verband met Oekraïne.

In de tweede plaats: het leven schijnt altijd weer terug te keren naar zijn oorsprong. De eik brengt eikels voort, en die eikel kan weer uitgroeien tot een eik. Dieren en mensen planten zich voort, en scheppen daarmee de condities voor de geboorte van weer een nieuw uniek wezen. Zo zou het kunnen zijn dat elk mens afzonderlijk en de mensheid als geheel weer terugkeert naar zijn (de) oorsprong. Als we deze gedachte goed tot ons laten doordringen beseffen we dat de dood dan niet het einde is van ons leven maar eerder de overgang naar een nieuw begin. Met deze gedachte in de lijdenstijd lopen we al enigszins vooruit op Pasen.

Er zijn nog wel meer lichtpunten in deze sombere tijd te bedenken, maar dat laat ik graag aan de lezer over.

*) Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen. (Joh. 1:5)

Van dualiteit naar triniteit.*

Is bij Trump het dominante archetype de trickster (bedrieger), bij Poetin is het domination, overheersing. Maar anders dan bij de trickster is het archetype overheersing niet alleen dominant bij Poetin, maar is vrijwel de hele mensheid – op enkele inheemse volken na – er in al dan niet verkapte vorm van doordrongen. Onze economie is gericht op het overheersen van markten. Amerika is gericht op het overheersen van de wereld orde, evenals China. Dictators zijn gericht op het overheersen van hun bevolkingen (Modi, Bolsenaro, en tot op zekere hoogte ook Orban en Erdogan) De Israëlische regering wil de Palestijnen overheersen. In meer gematigde vorm kunnen we we het streven naar macht, dat vrijwel geen enkele politicus of topmanager vreemd is, ook zo opvatten. En tenslotte, als mensheid komen we uit een lange geschiedenis van het willen overheersen van onze omgeving, de natuur.

Waar komt deze drang tot overheersen vandaan? Er zijn verschillende oorzaken, maar een belangrijke bron is de evolutietheorie. Struggle for life en suvival of the fittest zijn de centrale principes van deze theorie. En als we goed kijken is onze wereld-samenleving één grote overlevingsstrijd. Dat is zo op macro-niveau, maar ook op micro-niveau. Het begint al op het schoolplein, en in vele gezinnen. Het speelt in organisaties, in de politiek, in de verhouding burger en overheid (toeslagenaffaire!), op het voetbalveld, in politieke partijen, enfin, u kunt zelf wel meer voorbeelden bedenken.

Ik zeg niet dat er niet ook andere waarden spelen, zoals medemenselijkheid en respect. In deze tijd van oorlog worden die zichtbaar. Maar onze maatschappelijke cultuur wordt er niet door gedomineerd (hooguit tijdelijk in tijden van rampen). Eigenbelang is de dominante drijfveer.

De vraag is of we dat zo willen houden. We verlangen ook naar een meer harmonieuze en vreedzame wereld. En zoals altijd, dan moeten we bij onszelf beginnen. Dan zullen we steeds als we in de dualiteit van het conflictdenken vervallen (wij/zij, ik en de vijand) moeten zoeken naar de de triniteit: de derde factor in tegenstelling. Wat overstijgt de dualiteit, wat is de synthese? Wat is het gemeenschappelijke belang? Als we het leven zien als strijd, als nederlaag (of erger: vernedering) versus overwinning (of erger: overheersing), dan zullen we de derde factor moeten zoeken: overgave; niet in de zin van onderwerping aan de tegenstander maar aan het hogere principe van alles-is-één. Kortom we zullen onze wens tot overheersing, die we allemaal wel in ons hebben (U niet? Ik in elk geval wel), moeten transformeren tot de overgave aan ons verlangen naar Licht in de duisternis. Als we zo ons denken en onze gevoelens kunnen transformeren zal dat ons handelen beïnvloeden en dan, heel misschien, is dat een stapje op weg naar een betere wereld.

*) Dit blog is geïnspireerd op een aflevering van Humanity Rising (426), met Anneloes Smitsman en Jeane Houston. Zie: https://www.youtube.com/watch?v=i0Hc4SRc7BM (vanaf 11.15)

De jaren des onderscheids? Ik dacht het niet.

Ondanks alles geloof ik in de innerlijke goedheid van de mens.
(Anne Frank)

Elke maand wordt door Innerlinks een engel van de maand gekozen. Deze maand is dat de engel van Discernment.*). Discernment wordt vaak vertaald met oordeel, en daarmee vaak verward met judgement. Maar judgement heeft vaak een een morele dimensie: iets of iemand goed- of afkeuren en vanuit een ethisch of spiritueel gezichtspunt wordt ons aangeraden dat niet te doen. Met name als het gaat om het (be)oordelen van mensen gaat dit vaak gepaard met een positie van superioriteit. Dat versterkt de negatieve functie van het ego en staat werkelijk of intiem contact in de weg. Daarom vertaal ik discernment liever met onderscheidingsvermogen. En dat hebben we in deze verwarrende en bedreigende tijden meer nodig dan ooit.

Voor onderscheidingsvermogen is wijsheid nodig. Tonen onze leiders dat in deze crisis? Hm. In een conflict zul je altijd moeten balanceren tussen je eigen grenzen stellen, en de ander niet nodeloos provoceren. Om de grens te bewaren tussen defensie en aanval. Om je niet superieur te voelen aan de ‘vijand’. Dat is een bijzonder moeilijke act, die, inderdaad, discernment vraagt. En inlevingsvermogen in de wereld van de tegenpartij (wat iets anders is dan zijn daden accepteren). Daarvoor is nodig dat je beheerst met je eigen reactieve gevoelens omgaat. Dan lijkt het niet verstandig om Poetin publiekelijk te kwalificeren als een paranoïde waanzinnige, ook al zou hij dat zijn. Of Oekraïne uit te nodigen tot het Unie lidmaatschap (een leeg gebaar!). Of van de daken te schreeuwen dat je defensie budgetten structureel gaat verhogen, ook al moet je dat misschien wel doen. Of vliegtuigen te sturen die, anders dan stingers of anti-tankwapens, naar hun aard niet alleen defensieve wapens maar ook offensieve wapens zijn (Amerika, Polen. Dit is echt krankzinnig, vanwege de escalerende werking **). Of om een no fly zone te vragen, die ook niet anders dan als een offensieve daad kan worden gezien (buiten het terrein van de NAVO!). Kennelijk hebben Europa, en America, net als iedere dictator, een vijand nodig om daadkrachtig en te opereren en eenheid te bereiken. Het zou er niet om moeten gaan om Poetin (en Rusland!) te verslaan, maar om hem te doen stoppen zonder dat hij daarbij op voor hem ondraaglijke wijze vernederd wordt. Dat is een veel moeilijker en uitdagender doel, en vraagt wijs en begripsvol leiderschap.

En wijzelf? Tonen wij onderscheidingsvermogen? Ik merk dat ik af en toe door mijn gevoelens overspoeld word: woede, wraak, onzekerheid, soms zelfs een (oude) angst. Welke energie straal ik daarmee uit in de wereld? Niet een energie die bijdraagt tot een weloverwogen en onafhankelijk oordeel over wat er gaande is. (Terzijde: ik heb nog niemand horen zeggen wat voor een ramp dit gebeuren is voor de aanpak van de klimaatcrisis!!). Of tot aandacht en mededogen voor het onnoemelijke leed. Tijd om mezelf te herpakken en me (onder andere door gebed, meditatie en contemplatie) te richten op genezing en de moed om te geloven in de uitspraak van Anne Frank.

*) Zie voor het commentaar van Kathy Tyler op deze engel: https://www.mynewsletterbuilder.com/email/newsletter/1415707920. Zeer aanbevolen.
**) Dit blog was gisteren al geschreven. Maar uit het nieuws van vanmorgen blijkt dat de Amerikanen terug komen op hun eerdere onberaden toezeggingen. Ook Polen, dat zijn Migs wilde leveren onder de vlag van de Navo, aarzelt nu om dit op eigen verantwoordelijkheid te doen.

Onderdrukking van vrije volken.

Poetin (Rusland?) schendt de internationale rechtsorde en de wereld staat op zijn achterste benen. Maar Israël doet dat al decennia en dat laten we gewoon gebeuren. Vandaar dat ik vandaag het woord geef aan de Israëlische vredesorganisatie Gush Shalom. Naar aanleiding van uitspraken van de Israëlische premier en de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken plaatste GS de volgende advertentie in de krant Haaretz van 6 februari:

Een onbevredigend antwoord

De minister president
is trots
op het feit dat
zijn regering
onder alle omstandigheden
niet zal onderhandelen
met de Palestijnen.
En zeker niet
een overeenkomst met hen zal sluiten.

De minister van Buitenlandse Zaken
maakte het glashelder
dat, wanneer hij
premier wordt,
dat beleid
onveranderd zal blijven.

Elke Palestijn kan,
overal en op elk moment,
het slachtoffer worden van
willekeurig, soms fataal,
misbruik door Israëlische soldaten.
Zelfs een 80-jarige grootvader
Is niet veilig.

De kolonisten zijn niet tevreden
met het geweld van het leger
en voegen een grote hoeveelheid toe
van hun eigen geweld.

Wat de overheid betreft
kan en moet
deze stand van zaken
voor onbepaalde tijd doorgaan.

Wanneer ze beschuldigd worden van
een beleid van apartheid,
roepen de minister president
en de minister van Buitenlandse Zaken:
“Antisemitisme! Antisemitisme!”

Maar om eerlijk te zijn,
die reactie
klinkt gewoon hol.

Gush Shalom-verklaring
6 februari 2022
Contactpersoon: Adam Keller +972-(0)54-2340749