Categoriearchief: Hope Flowers School

Bloemen van Hoop.

De feiten hebben de neiging de waarheid voor ons te verbergen.
(Amos Oz)

Heeft u vorige week zondag gekeken naar de nationale Auschwitz herdenking? Zo niet dan zou u dat misschien alsnog moeten doen*). Een stijlvolle en ontroerende ceremonie, waarin Joden een belangrijke rol speelden. Een prachtige manier om een tegenwicht te vormen tegen het absolute kwaad, waarvan Auschwitz een manifestatie was, en waarover ik schreef in mijn blogs van 19 en 26 januari (en indirect ook in mijn vorige blog over de oorlog in Oekraïne).

Ik benadruk de rol van de Joden in die herdenking, omdat zij zo’n tegenwicht vormden tegen de de joden die thans de politiek van de staat Israël domineren. Kritiek op Israël wordt in ons land nog steeds opgevat als een uiting van anti-semitisme. Ook door onze regering wordt Israël nog steeds door dik en dun gesteund. **) Af ten toe wordt er een ‘berisping’ uitgedeeld in typisch Hollandse stijl (het opgeheven vingertje) waarna het beleid bij het oude blijft. Terwijl we intussen te maken hebben met een volstrekt misdadig regiem dat zich ontwikkelt in de richting van een volledige dictatuur – erger nog dan Zuid-Afrika destijds, waarin nog een schijn van democratie bestond in de witte bovenlaag. De moedige vredesgroepen die met gevaar voor hun veiligheid en dwars tegen de heersende trend in blijven volhouden wordt het leven steeds moeilijker gemaakt.

Ik word daar heel treurig van. Ooit had ik een sympathie voor dat land (al vind ik al heel lang dat de VN-resolutie uit 1948 waarin Israël uitgeroepen werd tot een zelfstandige staat in Palestina onjuist was), en ik kwam er graag, zowel in Israël als op de Westoever. Bovenal vind ik het triest hoe een volk dat in de millennia die achter ons liggen zo heeft geleden (en lang niet alleen in Duitsland) nu zelf zo verschrikkelijk over de schreef gaat. Vanwege een niet verwerkt verleden? We weten het niet. Terzijde: daarbij speelt godsdienstige orthodoxie overigens een zeer schadelijke rol.

Wat moeten we hier nu mee? In de eerste plaats roep ik mijn lezers op om, als ze dat nog niet zijn, zich eens grondig op de hoogte te stellen van wat er in Israël en Palestina gaande is; daar niet de ogen voor te sluiten maar de werkelijkheid onder ogen te zien, en om u bij gelegenheid uit te spreken over wat u gezien hebt. Daarmee gaat u tegen de overheersende praktijk van ons land in. En mocht u naar aanleiding van uw bevindingen meer willen willen doen, dan heb ik twee suggesties voor u: 1. Steun SIVMO (Steun voor Israëlische Vredes- en Mensenrechten Organisaties***), en/of 2. Steun de Hope Flowers School voor vredesonderwijs in Bethlehem middels de Nederlandse Vriendenstichting ****). Dat laatste kan met geld, maar ook met tijd en energie voor activiteiten van de Stichting – het bestuur kan alle hulp gebruiken.

*) https://www.uitzendinggemist.net/aflevering/610528/Nos_Nationale_Holocaust_Herdenking.html
**) Voor een voorbeeld daarvan, zie https://rightsforum.org/de-terreuraanslag-in-jeruzalem-antisemitisch-noemen-is-in-niemands-belang/
***) https://sivmo.nl
****) https://www.vriendenvanhopeflowers.nl/hope-flowers-school/, https://hopeflowers.org/wp/support/

De ster van Bethlehem.

(For English speaking readers: Translation is possible with Google Translate)

Zoals de meesten van jullie weten ben ik sinds 1992 betrokken bij het wel en wee van de Hope Flowers School (HFS) voor vredesonderwijs in Bethlehem. Het voortbestaan van die school is nu in gevaar, en dat vind ik vreselijk. Vandaar dit blog. Als jullie dit ook ter harte gaat vraag ik jullie dit blog tot het eind door te lezen, ook als is het wat lang uitgevallen.

Die school is me zeer dierbaar geworden. Zij heeft, tegen de verdrukking in, altijd het ideaal van vreedzaam samenleven van Palestijnen en Israëliërs hoog gehouden, ondanks tegenwerking van zowel de Israëlische als de Palestijnse autoriteiten. Het is ongelooflijk wat ze daarbij hebben bereikt. Enkele feiten:

  • De school is begonnen in 1984 als crèche, en nu uitgegroeid tot een school met 350 leerlingen, die behoort tot een van de beste scholen op de Westoever. Daarbij onderwijzen ze naast de reguliere vakken ook vaardigheden op het gebied van ‘compassionate listening’ en vredesopbouw. Oud-leerlingen rapporteren dat ze in hun levenspraktijk inderdaad afzien van geweld, hoe ernstig de conflicten in hun omgeving ook zijn.
  • Ze doen aan ‘community development’ middels een community center dat taallessen en computercursussen organiseert, en gespreksgroepen voor ouder-ondersteuning. En natuurlijk de vredesfilosofie propageert.
  • Ze zijn toonaangevend geworden in de hele Westoever, en zelfs daarbuiten, op het gebied van professionele ’trauma-healing’ en onderwijs voor autistische en lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen (ze hebben daarvoor ook de fysieke mogelijkheden gebouwd). Voorheen was er niets van die aard op de Westoever aanwezig, terwijl er een schreeuwende behoefte is.
  • Omdat Israëlische kolonisten een onevenredig beslag leggen op het beschikbare water op de Westoever, heeft de school nu een eigen waterzuiveringsinstallatie aangelegd, waar ook de buurt van kan profiteren.
  • In de loop van de jaren heeft de school samengewerkt met musici die muziek inzetten voor trauma-verwerking en vrede. Thans loopt een project met Lucas Dols van Sounds of Change.
  • De school werkt ook samen met scholen in Israel. Vroeger ging dat met uitwisseling van leraren en leerlingen, maar dat is de laatste jaren door de Israëlische regering verboden – helaas. Over blijft contact via internet.

Dit blog biedt onvoldoende ruimte om dieper in te gaan op al deze en andere projecten. Wie meer wil weten verwijs ik naar: https://www.vriendenvanhopeflowers.nl De website van de school zelf is helaas juist op dit moment wegens revisie even uit de lucht.

Dit alles was niet mogelijk geweest zonder steun uit het buitenland. De ouders van de leerlingen zitten merendeels in vluchtelingenkampen, en de economie van de Westoever is onder invloed van de bezetting grotendeels ingestort. Zij kunnen het schoolgeld onmogelijk opbrengen. Zij kunnen zelfs het hoofd nauwelijks boven water houden – reden waarom de school ook maaltijden aan de kinderen verstrekt.

Het budget van de school beslaat, los van de specifieke projecten, maar incl. speciaal onderwijs, en na aftrek van de ouderbijdragen, ongeveer € 270.000 per jaar. Dat is inclusief de remedial teaching programma’s (autisme, etc.). Daarvan wordt ongeveer € 85.000 opgebracht door particulieren in de VS, Engeland, Zwitserland en Nederland. € 50.000 wordt opgebracht door de Europese Unie. Het restant, € 135.000 werd de afgelopen jaren opgebracht door USAID, de Amerikaanse overheid. Onder invloed van de nieuwe wind die in de VS waait is dat laatste bedrag met onmiddellijke ingang ingetrokken. Er is is dus een tekort op jaarbasis van € 135.000. Als daar geen oplossing voor wordt gevonden betekent het dat de helft van de leraren en ‘remedial teachers’ zou moeten worden ontslagen, waarschijnlijk meer, want het geld van de particulieren komt pas in de loop van het jaar binnen. Ik wil er maar niet bij stilstaan wat dit voor de betrokken kinderen en ouders betekent.

Ik heb jaren gewerkt aan de fondsen werving voor de HFS. Die taak is sinds vier jaar overgenomen door de Stichting (zie hierboven). Maar die kan ook niet zomaar dit gat vullen. Daarbij speelt een rol dat alle stichtingen en fondsen, die bijdragen aan goede doelen, dit alleen maar doen op project-basis. Datzelfde geldt voor crowd funding (wat we al een aantal keren met succes voor de HFS gedaan hebben). Maar als het zo doorgaat is er straks geen ‘going concern’ meer, waarbij de projecten kunnen aanhaken.

Ik lig hier echt van wakker. Als de HFS ten onder zou gaan dan dooft een van de weinige lichten die er nog op de Westoever is overgebleven. Wat ik zelf zal doen is dit bericht verspreiden, zo goed als ik kan: via Facebook, LinkedIn en email. Ook van jullie vraag ik dat. Met bescheiden bijdragen, hoe welkom ook, wordt dit niet opgelost. Ik hoop op een wonder – wie weet is er ergens in de wereld een fonds of zeer welgestelde particulier die hier op wil inspringen. Wonderen schijnen te bestaan – en ik heb dit zelf ook al wel ervaren. Intussen vraag ik jullie dit bericht te verspreiden, eventueel via het delen van mijn Facebook of LinkedIn bijdragen. Spread the Word.

Dom of amoreel?

Volgens de beroemde bioloog Edward Wilson kan de wetenschap niet zonder de geesteswetenschappen. De wetenschap maakt zoveel mogelijk dat we voortdurend voor ethische vragen worden gesteld. Dit geldt op het gebied van de bio-technologie (ons voedsel, onze gezondheid, de medische wetenschap), op het gebied van kunstmatige intelligentie, op het gebied van robotisering, op het gebied van de monopolisering van ons dagelijks leven door Amazon, Google en Apple, en zo voorts en zo verder. Als we in die ontwikkeling niet collectief stelling nemen dan zal uiteindelijk blijken dat we onze ethische keuzevrijheid uit handen hebben gegeven.

Daarom is Edward Wilson van mening dat alle studenten filosofie als bijvak zouden moeten volgen: “Het bestuderen van de relatie tussen wetenschap – en techniek, EvP – en de geesteswetenschappen zou de kern van alle onderwijs moeten zijn.”  Let wel: dit zegt een natuurwetenschapper! Ik zou persoonlijk nog een stap verder willen gaan: het reflecteren op ons eigen innerlijk en de relatie van onszelf met de wereld om ons heen zou de kern moeten zijn van ons onderwijs.

Zaterdag was ik op de kunstveiling voor de Hope Flowers School voor vredesonderwijs in Bethlehem – opbrengst € 8000 netto en een bijzonder leuke middag; de wegblijvers hadden ongelijk! – die in feite volgens dit principe functioneert. Ik sprak op die veiling een student die me wist te vertellen dat de Erasmus universiteit een wereldnaam heeft op het gebied van Master studies voor buitenlandse studenten, vanwege de uitwekende verhouding tussen de kwaliteit van het onderwijs en wat je daarvoor moet betalen (een derde van wat je voor dergelijke studies in Amerika, Engeland of Zwitserland betaalt). Deze universiteit heft binnenkort de faculteit filosofie op. Vanwege te weinig studenten? Nee, vanwege het feit dat te veel studenten dit vak als bijvak nemen en de overheid daar niet voor betaalt. Bizar. En in het licht van het bovenstaande, stupide en schandalig, om de woorden van Bas Heijne  te citeren*. Je vraagt je af: zijn onze leiders nu zo dom, of hebben ze geen geweten? U mag het zeggen. In het algemeen heeft de Nederlandse politiek een rijke historie in het afschaffen van regelingen en instituties die succesvol zijn omdat ze succesvol zijn – want dan gaan ze te veel geld kosten. Dit model exporteren we zelfs: want nu gaat Timmermans in Europa de meest succesvolle regels op het gebied van milieu en klimaat afschaffen! Waarin een klein land voorop kan lopen !!!

Ik zal in het volgende blog nader ingaan op de functie van de politiek in onze samenleving.

 

* Bron voor deze blog: Bas Heijne in NRC/ Handelsblad (13 december)

After the kidnapping – who dares to criticize Israel?

Let me make this clear: the kidnapping and murdering of the Israelian boys is a terrible act for which there is no excuse. I have to make this statement very strongly at the beginning of this blog, because otherwise I shall be accused of partiality, anti-semitism or worse. Hate mail is quickly send and received these days. Therefore I repeat, my opinion is:

the kidnapping and murdering of the Israelian boys is a terrible act for which there is no excuse. I repeat:

the kidnapping and murdering of the Israelian boys is a terrible act for which there is no excuse.

Having said this I’d like to make a few comments. First: in May two Palestinian boys were killed in Ramallah by the Israelian army, for no acceptabele reason. To be honest, that totally escaped me, because the media hardly mentioned it, and it caused no commotion at all. No comments from any official, not from our own minister of foreign affairs.

Secondly, if the parents of the kidnapped boys had chosen to stay in Israel, instead of choosing to live in an illegal colony on the West Bank, their sons would have been still alive. I wonder how one can live with this responsibility. They had a choice where to live, which the Palestinian boys had not. Those boys were living in their own country, whereas the colonists were not.

Furthermore I think the Israelian reaction is totally out of proportion. In the military campaign of trying to find the perpetrators 400 people were arrested, 6 persons were killed (among who boys of the same age as the victims), two houses (of the families of the suspects) were destroyed and their furniture was annihilated. Of course without any form of legal procedure. Then, a Palestinian boy was murdered and incinerated (not by the authorities though). No wonder the Palestinian people revolted. Two things in this process are bewildering me.

One, that after this extreme reaction of revenge the Israelian government still is considering more measurements of vengeance. Secondly, that no condemnation of the disproportionate Israelian reaction is heard. By the Palestinians, yes, but not by the leaders of the world (Obama, the secretary of the UN, EU leaders, our own minister of foreign affairs, diplomats, – nobody), not by Western media, not by anyone outside the Arab world. Yes, the killing of the Palestinian boy is condemned, but there is no disapprobation of the Israelian government (aside from within Israel itself). So far for impartiality and objectivity.

In this havoc of violence there is at least one beacon of peace: the Hope Flowers School for Peace Education in Bethlehem. They try to go on under these very difficult circumstances. They are as a rock in the wild stormy sea. If you want to support them, especially now, then you can help them financially. Many traumatized children shall need their help in the near future. Their crowd funding action is going for just another 8 days: https://onepercentclub.com/nl/#!/projects/more-meals-for-the-hope-flower-school, and their target is not yet reached.

De meesterzet van enkele extremistische Palestijnen.

De ontvoering van drie Israëlische jongens heeft geleid tot een klopjacht door Israel in de Palestijns gebieden, met name rond Hebron, en dat heeft weer geleid tot massale straatprotesten van Palestijnse zijde. Daarbij is een dode gevallen aan Palestijnse kant, en dat leidt tot meer protesten en confrontaties, met een grote kans op meer doden. Anne, mijn vrouw, zei vanmorgen dat ze het onverstandig vond om die Israëlische jongens te ontvoeren, gezien de spanningen die daaruit voortvloeien, maar dat lijkt me een typische vorm van Westers denken. Vanuit de extremistische Palestijnen gezien is het juist een meesterzet. Zij willen immers helemaal geen Palestijnse staat naast Israel, zij willen gewoon geen Israel (zoals radicale Israeliërs geen Palestina willen) en zijn daarom gebaat bij een radicalisering van de Palestijnse bevolking (die tot nu toe opvallend gematigd was als je het vergelijkt met de terroristen in Syrië en Irak, en de repressie door Israel in aanmerking genomen). Ze vinden daarbij Israel als bondgenoot aan hun zijde. Samen met Israel kunnen terroristische Palestijnen er voor zorgen dat de situatie in de bezette gebieden geheel uit de hand loopt. Uiteindelijk rest Israel dan niets anders dan gewelddadige onderdrukking van de bezette gebieden, en waar dat toe leidt kunnen we zien in de Arabische staten. Het zal uiteindelijk het einde van Israel betekenen, al zal dat nog wel even duren.

In het kader van de fondsenwerving voor de Hope Flowers School in Bethlehem  zijn we bezig met verschillende acties. De crowd funding actie loop nog ruim twee weken, en heeft nog € 1270 nodig.  Anne is bezig met het organiseren van een kunstveiling (die in december zal plaats vinden), en ikzelf met een reis naar Bethlehem, die gepland staat voor volgend voorjaar. Zolang het nog mogelijk is de Hope Flowers School te steunen moeten we dat doen. Het is een van de weinige  geïnstitutionaliseerde vredeskrachten in Bethlehem, en kan derhalve een tegenwicht bieden tegen de radicalisering. Wie op korte termijn een bijdrage wile leveren  kan dat doen via https://onepercentclub.com/nl/#!/projects/more-meals-for-the-hope-flower-school.

Help hen, juist nu!

 

Paradoxale communicatie.

Bijna dagelijks krijg ik, over de post en via email, verzoeken binnen om bijdragen te geven aan goede doelen. Soms van organisaties, waaraan ik al een bijdrage lever, vaak van allerlei andere charitatieve instellingen. Instellingen op het gebied van natuur, gezondheid, cultuur, ontwikkelingswerk,  . . . je kunt het zo gek niet bedenken. . . honderden. Omdat ik al aanzienlijke bijdragen lever begint me dat danig te irriteren.

Maar. . . tegelijkertijd ben ik fondsenwerver voor de Hope Flowers School (HFS) in Bethlehem.  Dan zit ik ineens aan de andere kant van de giften industrie. Zij die me langer kennen weten dat die school  me aan het hart gebakken zit. Zij doen heel belangrijk werk door met grote professionaliteit in de brandhaarden van het Midden-Oosten consequent een boodschap van vrede uit te dragen. Hun moed en volharding zijn ongekend. Voor meer informatie: zie hun facebook pagina of website: https://www.facebook.com/HopeFlowersSchool of https://www.hopeflowersschool.org.

De school draait uitstekend, maar  helaas gaat het niet goed met de financiering. Ten gevolge van de sterk verslechterde economische omstandigheden op de Westoever zijn vele ouders niet meer in staat hun schoolgeld (volledig) te betalen. Veel meer ouders zouden hun kind er heen willen sturen dan de school daadwerkelijk kan bedienen. Bovendien kunnen sommige ouders de eindjes niet meer aan elkaar knopen, waardoor vele van de kinderen ondervoed naar school komen.

Daarom hebben wij, degenen die verantwoordelijk zijn voor de fundraising in Nederland voor de HFS,  besloten de school extra te steunen met een eenmalige actie: twee maanden schoolmaaltijden (ontbijt en warme maaltijd, drie keer per week). Dat kost € 4000 (andere fondsen in andere landen zullen hetzelfde doen, zodat de maaltijd voorziening voor langere tijd is gewaarborgd). Wij hopen dat geld bij elkaar te krijgen via crowd funding. Zie: https://onepercentclub.com/nl/#!/projects/meals-for-the-hope-flowers-school.
Tja, en nu zit ik dus voor het blok. Vraag ik u nu om een gift of niet? Ik doe het maar niet – maar anderzijds wil ik u er ook niet van weerhouden. En met deze paradoxale communicatie laat ik het allemaal graag aan u over (u zou, met het voornemen niet te geven, in elk geval een van de links kunnen aanklikken!).
P.S. Ik heb in het vorige blog een bewering gedaan over het goed functioneren van stadsdelen die ik wil nuanceren. Zie mijn commentaar aldaar.

Het heerlijk avondje was gekomen.

2Op 18 juni jongstleden spraken in De Roos in Amsterdam  Dries van Agt, ex-premier en leider van The Rights Forum, en Ibrahim Issa, directeur van de Hope Flowers School voor vredesonderwijs  in Bethlehem. Van Agt sprak over hoe Israël keer op keer het internationale recht schendt, en hoe dat door de Westerse mogendheden gedoogd wordt, en Ibrahim Issa over de school, en de moeilijke omstandigheden waaronder hij zijn werk moet doen. Beide mannen waren zeer bevlogen en hadden hun gehoor volledig in hun ban. Mede daarom werd het een heerlijke avond, een avond van El Amal, hoop, de oorspronkelijke naam van de Hope Flowers School.

Van Agt ontroerde de hele zaal toen hij desgevraagd beschreef wat zijn ommezwaai van neutrale waarnemer naar activist veroorzaakt had. Het voert te ver, en zou ook geen recht aan hem doen, zijn ervaring hier na te vertellen. Het kwam er op neer dat hij persoonlijk getuige was van een aantal incidenten ter plekke. Mooi was om te zien hoe verdriet en kwaadheid in hem om voorrang streden, en hoe hij er niettemin in slaagt om zijn kritische houding ten aanzien van Israël’s huidige politiek te scheiden van zijn mening over het bestaan van de staat Israël als zodanig, een feit waar hij volledig achter staat. Zijn gevoelens voor dat land en volk  zijn onverminderd positief.

Ibrahim vertelde behalve over de school en de situatie op de West Bank ook over zij eigen ervaringen, onder andere drie maal gevangenschap met marteling (maar er is veel meer, onder andere de gedeeltelijke verwoesting van zijn huis). Het is bijna niet te begrijpen dat hij, evenals zijn overleden vader en voorganger, er in slaagt te blijven geloven in het pad van geweldloosheid en vrede, in plaats van zich over  te geven aan frustratie, woede, haat en geweld.

Tja, en hoe moet het nu verder met de school, nu de twee statenoplossing verder weg lijkt dan ooit? Mijn mening in mijn laatste boek*, dat de twee staten oplossing een gepasseerd station is, wordt blijkens een interview in Trouw (Letter en Geest, 17/8/2013) inmiddels gedeeld door Diana Buttu, ooit PLO onderhandelaarster. Het is met de officiële politiek in Palestina en daarbuiten net als met het klimaatprobleem. Er wordt nog steeds lippendienst verleend aan de 2-statenoplossing, terwijl dat door de nederzettingen politiek helemaal niet meer kan (Zo wordt er in de klimaatdiscussie lippendienst verleend aan de 2˚ doelstelling, terwijl dat al lang niet meer haalbaar is).

map_big_eng

Ibrahim liet in dit verband een onthullende kaart van de Westoever zien. 40 % van de Westoever (die, samen met Gaza, 33 % beslaat van het grondgebied van de het voormalige protectoraat Palestina, dat krachtens de resolutie van de Verenigde Naties uit 1948 50/50 verdeeld zou worden tussen Israël en de Palestijnen) is feitelijk door Israël geannexeerd, en door de muur en andere afscheidingen afgesneden van het Palestijnse gebied. Meer en meer ontwikkelt Israel zich in de richting van een staat met thuislanden voor de Palestijnen, door Van Agt ‘Bantustans’ genoemd.

Onder die ontwikkeling is het bestaan van een Hope Flowers School noodzakelijker dan ooit. Gezien de erbarmelijke economische situatie op de Westoever, waar 50 % van de bevolking werkloos is, en vele ouders hun kinderen niet eens voldoende eten kunnen geven, is het echter ondenkbaar dat de exploitatie van de school gefinancierd kan worden door de bijdragen van de ouders. Wat dat betreft is de school nog sterk afhankelijk van bijdragen uit de Westerse landen.

Daarom nodig ik u dringend uit om een of meer van de volgende adressen te bezoeken:

https://www.hopeflowersschool.org, de website van de school.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Hope_Flowers_School

https://www.facebook.com/HopeFlowersSchool

https://twitter.com/HopeFlowersSch

https://ontwikkelingmondiaalleiderschap.weebly.com

Of ga naar youtube.com, en type in erikvanpraag (geen spatie en hoofdletters) en u vindt drie filmpjes waarop ik geïnterviewd wordt over de Hope Flowers School.

En wie weet wordt dan in deze tijd, waarin we de terugkeer van het licht verbeiden, uw hart geroerd en kunt u ons helpen de Hope Flowers School te doen overleven. Het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet overwonnen!

 

*Voor niets gaat de zon op – blauwdruk voor een waardige wereld.

 

 

 

Middelmatigheid – 2

Het is natuurlijk altijd leuk om gelijk te krijgen, maar ik had het liever op een andere manier gehad. In mijn laatste boek (Voor niets gaat de zon op – Blauwdruk voor een waardige wereld ) ontvouw ik een visie op onderwijs, die radicaal tegen de huidige onderwijscultuur in gaat. Die visie was niet nieuw: grote voorgangers als Piaget en Montessori en meer recent de Amerikaan Ron Veronda en de Nederlanders Luc Stevens en Rob Riemen van Nexus waren me voorgegaan. Bovendien waren er al praktijkvoorbeelden waaruit de waarde van mijn visie bleek, met name de Avonturijn school en de Iederwijs scholen. Maar op de onderwijspolitiek in Nederland had dat geen enkele invloed, eerder in tegendeel: het wordt de genoemde scholen bijzonder moeilijk gemaakt.

De huidige regering probeert het onderwijs te verbeteren door een aantal maatregelen die uitsluitend gericht zijn op het verhogen van intellectuele prestaties. Daarbij wordt veel gemeten – er wordt nu al gesproken over een cito-toets voor 4-jarigen. Dit is een 100 % zekere weg naar de verslechtering van het onderwijs, zoals de Amerikaanse onderwijsvernieuwer Alfie Kohn in De Groene Amsterdammer van 17 oktober aantoont. “Veertig jaar onderzoek wordt genegeerd.” De Nederlandse hoogleraar pedagogie Micha de Winter, de psychologe Louise Berkhout, de docenten Jelmer Evers en René Kneyber sluiten zich hierbij aan.

Het is erger: deze onderwijs politiek, leidt niet alleen tot slechter onderwijs, maar heeft maatschappelijk een zeer schadelijk effect. Het wakkert een ongezonde competitie-cultuur aan, het plezier in leren en ontwikkeling wordt geschaad en het verziekt de sociale verhoudingen. Kohn: “We weten dat als we kinderen te vroeg confronteren met zaken die niet bij hun leeftijd passen we ze psychologisch ernstige schade berokkenen.” En dit is precies wat er in het huidige onderwijs gebeurt. En verderop “Kinderen leren empathie door zelf sensitief behandeld te worden, niet door tegen elkaar uitgespeeld te worden.”  Voor cultuur en maatschappelijke bewustwording is in onze huidige onderwijspolitiek feitelijk geen plaats, al wordt daar soms lippendienst aan bewezen.

In mijn vorige blog stelde ik de middelmatigheid in deze samenleving aan de orde. Hier zien we een van de belangrijkste oorzaken. Het feit dat ik ‘mezelf leren kennen en het leven van een bijzonder leven’ als levensdoel gesteld heb boven het bereiken van positie, status of rijkdom heeft waarschijnlijk te maken met het culturele klimaat van mijn ouderlijk gezin, en de wijsheid van mijn ouders die me naar een goed functionerende Montessorischool stuurden. Ik kan hen daarvoor niet dankbaar genoeg zijn .

Jet Bussemaker en Sander Dekker zijn waarschijnlijk van goede wil – ik geef ze wat dat betreft het voordeel van de twijfel. Ze denken waarschijnlijk oprecht dat ze handelen in ieders belang. Maar ze weten van hun gezond niet af. Dat krijg je ervan als je bewustzijnsontwikkeling niet als primair doel in je leven beschouwt, maar het ondergeschikt maakt aan allerlei andere doelen van persoonlijke en maatschappelijke aard. Dat leidt tot middelmatigheid. En waar middelmatigheid toe leidt kunnen we dagelijks om ons heen zien.

Ouders, grootouders, docenten, politici, managers, beleidsambtenaren, professionals – wordt wakker! Al doen we het maar voor onze (klein)kinderen.

En overigens ben ik van menig dat de lezing van Ibrahim Issa op 18 november een niet te missen gebeurtenis is. Zie: Licht in de duisternis op deze site. En zegt het voort! Daar doe je me een groot plezier mee!

 

 

 

 

 

 

Middelmatigheid

In de meeste steden rijdt een metro, nadat hij is aangelegd, regelmatig en betrouwbaar. Zo niet in Amsterdam. Na vele problemen met de metro/sneltramlijn naar Amstelveen is nu de Oostlijn aan de beurt. Ik moest op een artikel in de Metro stuiten om de waarheid daarover aan de weet te komen.

De Oostlijn moest worden gerenoveerd. Dat kan gebeuren, na 40 jaar. Maar het zou al in 2010 klaar zijn, 275 miljoen euro kosten. De kosten zijn nu al opgelopen tot bijna € 340. Bovendien wordt de lijn nu al geruime tijd iedere avond afgesloten tussen CS en Amstel, waarmee Amsterdam de enige stad ter wereld is die op avonden geen metroverbinding heeft met zijn centrale station. Interessant – Amsterdam blijft een dorp, zoals ik al meerdere keren heb gezegd.

Ik merk dat ik me aan dit soort zaken blijf ergeren. Dat is dom want het leidt nergens toe. Maar ik denk ook dat ik daarin niet alleen sta. Ik denk dat dit komt omdat we denken  dat het eigenlijk veel beter kan. Maar feit is dat we het niet beter doen. En we, dat zijn we dus allemaal. Voor mij is het een aansporing om maar weer eens naar mijn eigen handelen te kijken: doe ik de dingen die ik doe wel met mijn hele aandacht erbij? Zodat ik kan uitstijgen boven mijn eigen middelmatigheid? En wat zijn eigenlijk mijn motieven: scoren, of mezelf tot uitdrukking brengen? Food for thought.

 

En overigens ben ik van menig dat de lezing van Ibrahim Issa op 18 november een niet te missen gebeurtenis is. Zie: Licht in de duisternis op deze site. En zegt het voort! Daar doe je me een groot plezier mee!

 

 

Licht in de duisternis – een unieke avond op 18 november.

Een avond met Ibrahim Issa, directeur van de Hope Flowers School in Bethlehem.

Een van de naarste conflicten in onze wereld is het conflict tussen de staat Israël en zijn Palestijnse buren. Een conflict dat de verhoudingen in de wereld negatief beïnvloedt, tot ver buiten de grenzen van Israël en Palestina.

Maar er is altijd licht in de duisternis. Op de Westoever, in Bethlehem, werkt nu al jaren de Hope Flowers School tegen de verdrukking in. Naast uitstekend gewoon basisschool onderwijs geeft deze school vredesonderwijs, gericht op verdraagzaamheid en het in harmonie naast elkaar leven van Israëliërs en Palestijnen.

De directeur van de school, Ibrahim Issa, een moedige en inspirerende man, komt  naar Nederland om een lezing te geven over de school, hun successen, en de onvoorstelbare moeilijkheden waarmee de school te kampen heeft. Erik van Praag, die de avond zal leiden, zal daarnaast enige achtergrond informatie geven over het conflict. Ex-premier Dries van Agt, voorzitter van The Rights Forum zal de volkenrechtelijke aspecten belichten. Met elkaar, sprekers en publiek, zullen we in gesprek gaan over hoe we onze bescheiden bijdrage, materieel of anderszins,  kunnen leveren aan het floreren van de Hope Flowers School en zodoende aan een perspectief op vrede, recht doend aan beide partijen in het conflict.

We (het bestuur van de organiserende stichting, Stichting Ontwikkeling Mondiaal Leiderschap) willen je dringend vragen om daar aanwezig te zijn. Allen al jouw aanwezigheid is een steun in de rug voor Ibrahim en zijn mensen. Er zijn maar weinig mogelijkheden om zo effectief en zo direct iets voor een betere wereld te kunnen betekenen.

De bijeenkomst vindt plaats op 18 november, 20 uur,  in De Roos (P.C.Hooftzaal), P.C. Hooftstraat 183 in Amsterdam. De zaal is open vanaf half acht. Deelname is gratis. Je  kunt De Roos bereiken met tramlijnen 2, 5 , 3 en 12, halte Van Baerlestraat. De dichtstbijzijnde parkeergarage bevindt zich op het Museumplein (ingang Van Baerlestraat).

Meer informatie over de Hope Flowers School kun je vinden op https://www.facebook.com/HopeFlowersSchool en https://www.hopeflowersschool.org. Als je mij wilt zien en horen over de Hope Flowers School kun je gaan naar https://www.youtube.com/watch?v=oa3bB8nRRJY (NB: er zijn drie filmpjes)

In verband met de beperkte capaciteit van de zaal verzoeken wij je je te voren als deelnemer aan te melden op officemanager@theedge.nu. Je bent dan verzekerd van een plaats. Maar als het niet helemaal vol is ben je ook zonder aanmelding welkom. Deelname is overigens gratis.

We hopen je in grote getale te kunnen begroeten.