De Findhorn foundation is groot geworden door hun contact en samenwerking met natuurwezens, ‘nature spirits’. Als je daar iets meer over wilt weten: er zijn goede boeken over geschreven, en een samenvatting vind je op hun website: https://www.findhorn.org/about-us/. Hoe hebben ze dat gedaan?

1. In de eerste plaats was er een leider, Peter Caddy, die zelf geen direct contact had met de ‘nature intelligence’, maar de wijsheid en de intuïtie had om te luisteren naar een huisvriendin, die dit contact wel had.

2. Deze vriendin, Dorothy Maclean, had een uitvoerige spirituele training achter de rug, en had de openheid van geest om zich zonder beelden vooraf open te stellen voor wat deze ‘intelligenties’ haar suggereerden.

Interessant is om te zien dat er dus twee manieren zijn om contact te krijgen met de subtiele werelden: via anderen of rechtstreeks. Het gaat echter in beide gevallen alleen maar lukken als je het bestaan van die subtiele werelden het voordeel van de twijfel geeft. In dit geval is het van belang dat je op zijn minst vermoedt, dat er achter elke plant en elke plantensoort, en achter elk dier en elke diersoort, een  voor die planten en dieren unieke scheppende en dragende aanwezigheid is. Deze entiteiten zijn in het algemeen in directe zin onzichtbaar, al zijn er wel verhalen van mensen die deze wezens direct kunnen waarnemen. Zelf heb ik meegemaakt dat iemand dat in mijn nabijheid overkwam, terwijl ik zelf niets zag. En ik zou die iemand bepaald geen warhoofd noemen.

Het contact met deze natuurwezens is vooral van belang voor hen die als hobby of voor hun beroep werken in tuinen of in de landbouw, en zich door de natuurwezens te laten leiden. Maar ook voor anderen kan het helpen om een meer direct contact met de aarde, en daarmee met het grote geheel, Gaia, te ervaren, en dat kan ons weer stimuleren om te doen wat nodig is in deze wereld.

Het lijkt voor de hand te liggen de natuur in te gaan om het contact met de natuurwezens te ervaren. Maar dat is toch niet altijd het geval. Wysiwyg: what you see is what you get. De natuur kan een ontroerende schoonheidsbelevenis oproepen, en het beleven van schoonheid brengt ons in verbinding met de bron van het licht en de liefde in onszelf. Maar een direct contact met de natuurwezens hoeft het niet te zijn. We maken contact met de vormen; de planten en dieren zelf. We kunnen echter maar in beperkte mate rechtstreeks communiceren met planten en met dieren, hoewel sommige mensen daar wel heel goed in zijn.  Maar die communicatie, hoe diepgaand ook, heeft toch zijn beperkingen – en daardoor blijven we dan nog enigszins afgescheiden van de natuur. Al we werkelijk willen ervaren dat we zelf deel zijn van de natuur dan is communicatie met de natuurwezens de koninklijke weg. Wij maken dan verbinding tussen hen, en daarmee met de planten en dieren die ze vertegenwoordigen enerzijds, en ons eigen diepste zelf anderzijds. Ik denk dat degenen die werkelijk diep contact met dieren en bij voorbeeld bomen ervaren, in feite ook contact hebben met de ‘spirit’ van dat dier of die boom. Dan beleven we daadwerkelijk eenheid. Maar daarvoor hoeven we niet in de natuur te zijn. Alle bewustzijn is non-lokaal – dat van ons en ook dat van de natuurwezens.*)

Volgende week kom ik te speken over de Sidhe.

*) DE DAPPERSTRAAT

Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De’ in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,
Verregend, op een miezerigen morgen,
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.

J. C. BLOEM (1887-1966)