Mijn droom

Velen dromen van een terugkeer naar hoe het was voor de pandemie. Daar verlang ik ook wel naar, maar mijn droom is toch anders. Eigenlijk heb ik die droom al een paar keer gepubliceerd (2008, 2012), en voor wie dat nog eens zou willen lezen heb ik onderaan dit blog een download-link toegevoegd. Ook heb ik er in mijn twee vorige blogs al iets over gezegd. Dus ik kan er nu kort over zijn. Maar ja, als ik kort wil zijn wordt het toch altijd weer wat langer . . . ?

Ik droom van een wereld waarin de Corona crisis heeft gewerkt als een wake-up call. Waarin een groot deel van de mensheid de moed heeft de werkelijkheid onder ogen te zien zoals die is en de moed heeft te blijven kijken. Dan zien we dat alles wat ons dierbaar is in gevaar is, ja, dat we zelf met zijn allen in gevaar zijn – niet zozeer door de pandemie maar door andere oorzaken – jullie wel bekend. Ik hoop dat we dan niet in paniek te raken maar ons laten leiden door wijsheid en mededogen, en dat we dan leiders krijgen die enkele fundamentele keuzes aan ons voorleggen. Kiezen we voor economische groei (voor zover dat nog kan) of voor het algemeen welzijn? Kiezen we ons individuele zelf of voor de gemeenschap? En mijn droom is dan we in meerderheid voor de laatste twee opties kiezen (de scenario’s voor die mogelijkheid liggen al klaar, zie onderaan dit blog). Dat we ruimhartig vluchtelingen (kinderen!) toelaten en landen in nood te hulp komen. Dat we voor een samenleving kiezen waarin kunst en natuur een cruciale plaats innemen, ook als we daar belangrijke andere verworvenheden voor moeten opgeven. Dat we daar gemoedsrust en levensvreugde voor terug krijgen. Misschien zijn we dan wel bereid om, indien noodzakelijk, met onze koopkracht (die sinds 1974 niet is gestegen; zie onderstaande grafiek) terug te gaan naar het niveau van 1960. Misschien zijn we bereid te aanvaarden dat vliegtuigkilometers en benzine op de bon gaan, en zijn we bereid meer te betalen voor ons voedsel, zodat de boeren over de hele wereld een goed leven hebben. Misschien zijn we bereid niet steeds nieuwe kleren te kopen en niet steeds een nieuw mobieltje. Ik noem maar wat mogelijkheden.

Bron: https://economie.rabobank.com/publicaties/2018/februari/besteedbaar-inkomen-huishoudens-nederland-staat-vrijwel-stil/

Zal die droom uitkomen? De eerste tekenen zijn niet bemoedigend, zie bijvoorbeeld De Groene van 16 april:

Aan de andere kant put ik hoop uit de opvatting zoals die onder anderen geformuleerd is door Caroline Myss, een mystica die door mij hogelijk gewaardeerd wordt en die met beide benen op de grond staat. Zij stelt dat, sinds de paradigmaverschuiving die in 1945 is ingezet, we als mensheid evolueren naar een nieuw bewustzijnsniveau wat onder andere zal blijken uit een verscherpt vermogen tot buitenzintuigelijke waarneming en meer verbinding met de niet zintuigelijke wereld(en) achter de zichtbare, materiële wereld. Volgens haar wordt dat proces door de pandemie versneld en vindt dat plaats of we dat nu willen of niet. Als dat waar zou zijn is alles mogelijk. We zullen zien.

A public opinion survey of four future scenarios for Australia in 2050
Robert Costanza e.a.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *